ορισμός του συγκεντρωτισμού
Ο όρος συγκεντρωτισμός προσδιορίζει εκείνο το δόγμα που προωθεί τον συγκεντρωτισμό των λειτουργιών και των εξουσιών ως λεξιλόγιο. Βασικά, ο συγκεντρωτισμός αποτελείται από ένα σύστημα κρατικής οργάνωσης στο οποίο οι κυβερνητικές αποφάσεις είναι μοναδικές και προέρχονται από το ίδιο κέντρο, δηλαδή, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη όταν αποφασίζεται το ίδιο, οι διαφορετικοί πολιτισμοί ή λαοί που επηρεάζουν.
Αυτές οι περιοχές, χώρες, κοινότητες, περιοχές στις οποίες αναπτύσσεται αυτός ο τύπος συστήματος, όταν πρόκειται για πολιτικές αποφάσεις, θα λαμβάνονται πάντα από την κεντρική κυβέρνηση.
Αν και ο συγκεντρωτισμός υπήρξε ένα μοντέλο κυβέρνησης που έχει παρατηρήσει μια πολύ μακρά παράδοση, τόσο στις χώρες της Λατινικής Αμερικής όσο και σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Γαλλία, προς το παρόν και σχεδόν από τις αρχές του αιώνα, το σύστημα έχει έντονα δυσαρέσκεια, η παρακμή σε πολλά λατινοαμερικάνικα έθνη, έχοντας τη δυνατότητα να επιβιώσει σχεδόν αποκλειστικά στη Γαλλία.
Ένα από τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά αυτής της μορφής διακυβέρνησης είναι ότι η κεντρική κυβέρνηση αναλαμβάνει τις εξουσίες πριν από αυτά τα ομοσπονδιακά κράτη Και μεταξύ των κύριων αιτίων αυτής της κατάστασης μπορούν να μετρηθούν τα ακόλουθα: οι ανάγκες των κρατών να παρέχουν υπηρεσίες κάθε είδους στους πολίτες τους και ότι είναι κάτι που οικονομικά για τα ομοσπονδιακά κράτη όταν πρέπει να συμμορφωθούν με αυτούς και ικανοποίησε τους εύκολα. Η ανάγκη για επενδύσεις που απαιτούν την απόκτηση σημαντικού αριθμού πόρων, οικονομικού και ανθρώπινου υλικού, τα οποία σε οποιαδήποτε ομοσπονδιακή επικράτεια θα ήταν πρακτικά αδύνατο να επιτευχθούν χωρίς πρώτα να μην καταρρεύσουν. Και η ανάγκη ναι ή όχι να πρέπει να κάνει κεντρικό σχεδιασμό για να οργανωθεί πιο συνεκτικά και αποτελεσματικά.
Εν τω μεταξύ, διακρίνονται δύο τύποι συγκεντρωτισμού. Καθαρός συγκεντρωτισμός Θα είναι αυτή στην οποία η άσκηση των εξουσιών του κεντρικού σώματος θα πραγματοποιείται αποκλειστικά και πλήρως. Και από την άλλη πλευρά, το αποκεντρωμένος συγκεντρωτισμός, το οποίο θα είναι αυτό στο οποίο όλα βασίζονται στην απόφαση ενός διοικητικού οργάνου ή ενός ατόμου.
Μία από τις πιο γνωστές μορφές συγκεντρωτισμού είναι ο λεγόμενος δημοκρατικός συγκεντρωτισμός, που είναι το μοντέλο οργάνωσης και λειτουργίας που παρατηρείται από μαρξιστικές-λενινιστικές οργανώσεις και κόμματα.. Ο συνδυασμός του συγκεντρωτισμού και της δημοκρατίας ενισχύει τη συνειδητή πειθαρχία και την εθελοντική θυσία της ελευθερίας προκειμένου να επιτευχθεί η μέγιστη οργανωτική και διοικητική αποτελεσματικότητα. Σε αυτό, τόσο οι αποφάσεις όσο και οι συζητήσεις θα ρέουν από κάτω προς τα πάνω και αντίστροφα.
