ορισμός της έμφασης
Τονισμός που σημαίνει, είτε η τοποθέτηση της ορθογραφικής προφοράς στο αντίστοιχο φωνήεν ή η ενίσχυση μιας συλλαβής που μας οδηγεί να το προφέρουμε με μεγαλύτερη έμφαση σε σχέση με τους υπόλοιπους που τη συνοδεύουν, αποτελεί μία από τις πιο σημαντικές ενέργειες που έχει βρισκόταν στην τροχιά της γραμματικής και ως εκ τούτου είναι εξαιρετικά σημαντικό για την ικανοποιητική χρήση της εν λόγω γλώσσας. Καλούμε την πρώτη κατάσταση τονικό τόνο, ενώ η άλλη προφορά.
Ο σεβασμός των κανόνων που συστηματοποιούν την έμφαση των λέξεων θα μας βοηθήσουν όχι μόνο να έχουμε μια σωστή γραφή αλλά και να κατανοήσουμε με συμμορφούμενο τρόπο τόσο όταν μιλάμε όσο και όταν γράφουμε. Επειδή όταν, για παράδειγμα, μια προφορά δεν βρίσκεται σε καλή τοποθεσία, η έννοια μιας φράσης ή μιας λέξης μπορεί να αλλάξει εντελώς, αλλιώς θα δυσκολευτεί να κατανοήσει ο συνομιλητής.
Διότι όταν οι τόνοι ή οι πινελιές είναι καλά τοποθετημένες, το κείμενο δεν θα παρουσιάζει αμφισημία και μπορεί να γίνει κατανοητό χωρίς δυσκολίες.
Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια, αντί να δείχνουμε βελτιώσεις σε αυτήν την πτυχή της γραμματικής, υπήρξαν πολλές οπισθοδρομήσεις και παρόλο που δεν θέλουμε να κατηγορούμε μόνο την ανάπτυξη νέων τεχνολογιών και τις νέες μεθόδους επικοινωνίας που σας επιβάλλουν, χωρίς αμφιβολία, συνέβαλε στην εσφαλμένη απλοποίηση ορισμένων ορθογραφικών κανόνων, συμπεριλαμβανομένων των τόνων.
Εάν αρχίσουμε να εξετάζουμε τις επικοινωνίες μέσω email, κοινωνικών δικτύων, μηνυμάτων κειμένου ή συνομιλίας, θα διαπιστώσουμε ότι ουσιαστικά δεν χρησιμοποιείται η έμφαση. Υπό αυτήν την έννοια, υποστηρίζεται ότι η ταχύτητα με την οποία κινείται αυτός ο τύπος επικοινωνίας κάνει τους ανθρώπους να αγνοούν ορισμένους βασικούς κανόνες.
Φυσικά, δεν μπορούμε να το δεχτούμε με κανέναν τρόπο ως μετριασμό, διότι πέρα από όλα, η τοποθέτηση της προφοράς στην οποία αντιστοιχεί αποτελεί ορθογραφικό λάθος.
Από την άλλη πλευρά, η έλλειψη ορθής ορθογραφικής πρακτικής στο σχολείο και η κακή ανάγνωση μπορεί να είναι οι άλλες αιτίες ορθογραφικών λαθών.
Οι επιπλοκές που συνήθως προκύπτουν από αυτήν την εσφαλμένη χρήση της προφοράς, για παράδειγμα, είναι ότι μια λέξη που δεν τοποθετήθηκε με την αντίστοιχη προφορά μπορεί να έχει άλλη σημασία από ό, τι στην πραγματικότητα έχει. Για παράδειγμα: Ο Juan ανέβηκε στη φήμη με το ντεμπούτο του δεν είναι σωστός, καθώς η προφορά λείπει στο o: πήδηξε.
