ορισμός της πρόσβασης
Η λέξη πρόσβασης είναι ένα μη μεταβατικό ρήμα, που σημαίνει ότι δεν μπορεί να περάσει σε μια παθητική φωνή, η οποία αναφέρεται στη δράση της δυνατότητας εισόδου, ενσωμάτωσης ή εισόδου σε κάποιο χώρο, ομάδα, ενδεχόμενο κλπ. Το γεγονός της πρόσβασης σε κάτι έχει συνήθως θετικό νόημα ή συνήθεια, δεδομένου ότι πάντα υποτίθεται ότι επωφελείται από τη δυνατότητα να γνωρίζει, να απολαμβάνει ή να λαμβάνει αυτό που θέλει. Κάποιος μπορεί να αποκτήσει πρόσβαση σε κυβερνητικό όφελος, καθώς και σε πάρτι, σε ομάδα μελέτης, στην καρδιά ενός ατόμου κ.λπ.
Όταν μιλάμε για πρόσβαση, αναφερόμαστε στο γεγονός ότι, μάλλον ξαφνικά, ένα άτομο μπορεί να έχει πρόσβαση ή να εισέλθει σε κάτι που δεν ήταν μέρος πριν. Έτσι, η πρόσβαση ή η πράξη πρόσβασης που είναι πάντα κάτι επιθυμητό να παραμείνει τόσο μακριά από αυτήν. Υπάρχουν πολλά διαφορετικά πράγματα στα οποία μπορεί κανείς να έχει πρόσβαση, σε ορισμένες περιπτώσεις θα προσπαθήσει να αποκτήσει πρόσβαση σε μια ομάδα ποδοσφαίρου, για παράδειγμα, ενώ σε μια άλλη περίπτωση θα προσπαθήσει να αποκτήσει πρόσβαση στην ιατρική υπηρεσία κ.λπ. Μπορεί επίσης να σημαίνει αύξηση ενός επιπέδου σε κάτι στο οποίο κάποιος είχε ήδη εμπλακεί, για παράδειγμα πρόσβαση σε καλύτερη θέση στην εργασία.
Ο όρος πρόσβαση μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για να αναφέρεται στην πράξη με την οποία ένα άτομο δίνει την έγκρισή του ή τη συγκατάθεσή του σχετικά με ένα συγκεκριμένο θέμα. Υπό αυτήν την έννοια, παρόλο που ο όρος συνεχίζει να διατηρεί παρόμοιο νόημα με εκείνο της προηγούμενης περίπτωσης, υπάρχει και η ιδέα της πρόσβασης με την έννοια της συμφωνίας. Η πρόσβαση που κατανοείται έτσι μπορεί να είναι όταν ένα άτομο συμφωνεί να πληρώσει μια συγκεκριμένη τιμή για ένα προϊόν, όταν συμφωνεί να πραγματοποιήσει μια δραστηριότητα, όταν συμφωνεί να συμπεριφέρεται με τέτοιο τρόπο λόγω της υπογραφής σύμβασης ή κανονισμού. Και στις δύο περιπτώσεις, η βασική ιδέα είναι να δεσμευτούμε να κάνουμε κάτι απλά συμφωνώντας ή κάνοντάς το εθελοντικά. Με αυτόν τον τρόπο, είναι σημαντικό να καταστεί σαφές ότι η συμφωνία να κάνουμε κάτι έχει πάντα μια αίσθηση θέλησης και επιλογής, σε αντίθεση με εκείνα που μπορούν να γίνουν με αναγκαστικό τρόπο.
