ορισμός της χρηματοπιστωτικής κρίσης
Η οικονομική κρίση νοείται ως το φαινόμενο με το οποίο το χρηματοπιστωτικό σύστημα που διέπει μια χώρα, μια περιοχή ή ολόκληρο τον πλανήτη μπαίνει σε κρίση και χάνει την αξιοπιστία, τη δύναμη και τη δύναμή του.
Πλαίσιο στο οποίο το χρηματοπιστωτικό σύστημα μιας χώρας υφίσταται μείωση της αξιοπιστίας και της δραστηριότητας
Η ιδέα εφαρμόζεται σε οικονομικές κρίσεις που δεν προκαλούνται από κάποιο πρόβλημα στην πραγματική οικονομία αλλά από προβλήματα που επηρεάζουν αποκλειστικά το χρηματοπιστωτικό ή νομισματικό σύστημα.
Η οικονομική κρίση ως φαινόμενο είναι χαρακτηριστικό του καπιταλιστικού συστήματος, το οποίο βασίζεται στην ανταλλαγή νομισμάτων για προϊόντα και το οποίο είναι επί του παρόντος οικονομικό λόγω της σημασίας κερδοσκοπικών και τραπεζικών δραστηριοτήτων που πραγματοποιούνται σε αυτό.
Τύποι οικονομικών κρίσεων
Οι ειδικοί προσδιορίζουν τρεις τύπους χρηματοοικονομικών κρίσεων, κρίσεις συναλλαγματικών ισοτιμιών, οι οποίες δημιουργούνται όταν υπάρχει κερδοσκοπική κίνηση ενάντια σε ένα νόμισμα και που καταλήγει να δημιουργεί υποτίμηση αυτού ή μεγάλη υποτίμηση του. Αυτό το πλαίσιο σημαίνει ότι οι αρχές νομισματικής επιβολής της χώρας πρέπει να βγουν για να υπερασπιστούν το νόμισμα μέσω της χρήσης των αποθεματικών που κατέχει η κεντρική τράπεζα, ή, ελλείψει αυτού, τα επιτόκια ενδέχεται να αυξηθούν.
Από την άλλη πλευρά, μπορεί να είναι μια τραπεζική κρίση που επηρεάζει ακριβώς αυτές τις οντότητες και προκαλείται από τις πτωχεύσεις τους ως αποτέλεσμα μαζικών αναλήψεων καταθέσεων από πελάτες και αυτό το πλαίσιο καταλήγει να αναγκάσει τις κυβερνητικές αρχές να παρέμβουν για να αποτρέψουν μαζικές πτωχεύσεις και ένα σύνολο και καταστροφική συντριβή του τομέα.
Ένα παράδειγμα αυτού του τύπου κρίσης είναι αυτό που συνέβη στην Αργεντινή Δημοκρατία το 2001, όταν οι τράπεζες έπεσαν λόγω του ότι δεν ήταν πλέον σε θέση να διατηρήσουν τη λεγόμενη οικονομική μετατρεψιμότητα (ένα πέσο Αργεντινής ίσο με ένα δολάριο).
Οι άνθρωποι άρχισαν να αποσύρουν τις καταθέσεις τους μαζικά και όταν η κατάσταση έφτασε σε σημείο μη επιστροφής, οι οντότητες περιόρισαν εντελώς την παράδοση χρημάτων στους πελάτες τους και επιβλήθηκε το οικονομικό corralito.
Οι περισσότεροι από τους αποταμιευτές έχασαν τα χρήματά τους, ή προς το παρόν δεν μπορούσαν να έχουν τις καταθέσεις τους σε σταθερούς όρους για μεγάλο χρονικό διάστημα, και έπρεπε να υποβάλουν νομικές αξιώσεις για να τις ανακτήσουν χρόνια αργότερα, αν και κανένας δεν μπορούσε να ανακτήσει ακριβώς το ποσό που είχαν καταθέσει.
Με άλλα λόγια, όποιος είχε καταθέσει χίλια δολάρια δεν ανέκτησε τα δολάρια, αλλά του δόθηκε ισοδύναμο ποσό σε πέσο με τη συναλλαγματική ισοτιμία που ισχύει την ημέρα της ευνοϊκής δικαστικής απόφασης.
Και τέλος, υπάρχουν οι κρίσεις εξωτερικού χρέους που υποδηλώνουν ότι μια χώρα δεν μπορεί να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της έναντι των ξένων πιστωτών της.
Σοβαρές επιπτώσεις
Οι χρηματοπιστωτικές κρίσεις περιλαμβάνουν το σπάσιμο ή το σπάσιμο της τάξης που καθιερώθηκε σιωπηρά από την καπιταλιστική αγορά. Αυτά τα φαινόμενα συμβαίνουν συνήθως όταν τα διαφορετικά χρηματοπιστωτικά συστήματα ενεργούν με τέτοιο τρόπο ώστε να κάνουν τα ομόλογα, τα αποθέματα και τα χρηματοοικονομικά στοιχεία εταιρειών ή τραπεζικών οργανισμών να χάσουν την αξία τους, εισάγοντας έτσι κρίση. Το πιο περίπλοκο στοιχείο των οικονομικών κρίσεων δεν είναι οι αιτίες αλλά οι συνέπειες, οι οποίες είναι γενικά πολύ δύσκολο να ελεγχθούν και να περιοριστούν.
Υπό αυτήν την έννοια, οι συνέπειες μιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, εκτός από την απώλεια της αξίας των μετοχών ή των στοιχείων μιας εταιρείας, είναι οι τάσεις και οι πανικοί που δημιουργούν μεγαλύτερες αδυναμίες στο σύστημα καθώς οι διάφοροι συντελεστές ανταλλαγής αποσύρουν το κεφάλαιό τους από το Χρηματιστήριο Οι ανταλλαγές, τα επιτόκια αυξάνονται και η αξιοπιστία χάνεται γενικά.
Οι οικονομικές κρίσεις είναι πάντα πολύ σκληρές σε κοινωνικό επίπεδο, καθώς οι συνέπειές τους μπορούν να παρατηρηθούν τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα σε φαινόμενα όπως η ανεργία, ο πληθωρισμός, η αύξηση των επιτοκίων και οι αξίες των στεγαστικών δανείων, η ύφεση. γενική δυστυχία και φτώχεια. Μερικές από τις ισχυρότερες κρίσεις του καπιταλισμού, όπως η κρίση του 1929, δημιουργούν πολλές επιπλοκές όχι μόνο σε οικονομικό αλλά και σε επίπεδο κοινωνικής αναδιάταξης.
