ορισμός του ηλιακού ανέμου
ο Ηλιακός άνεμος είναι ένα φαινόμενο που χαρακτηρίζεται από την εκπομπή αερίου που αποτελείται από μια σειρά σωματιδίων με ηλεκτρικό φορτίο, κυρίως από τους πυρήνες των ατόμων υδρογόνου με υψηλό ενεργειακό φορτίο που μπορεί να φτάσει τα 100 keV, αν και περιλαμβάνουν επίσης πυρήνες ατόμων ηλίου καθώς και ηλεκτρόνια. Αυτά τα ιόντα προέρχονται από την ηλιακή κορώνα, μια επιφάνεια που μπορεί να φτάσει περίπου δύο εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου, σε σημεία όπου το μαγνητικό πεδίο είναι ασθενές.
Αυτό το αστρονομικό φαινόμενο εμφανίζεται με τη μορφή κύκλων που είναι γνωστοί ως κύκλος ηλιακής δραστηριότητας που διαρκεί περίπου έντεκα χρόνια και ρυθμίζεται από τα μαγνητικά πεδία του ήλιου, όπου περιόδους μεγάλης ηλιακής δραστηριότητας εναλλάσσονται με άλλους στους οποίους τόσο η συχνότητα όσο και η ένταση μειώνονται.
Τα σωματίδια που απαρτίζουν τον ηλιακό άνεμο είναι ικανά να ταξιδεύουν μέσω του διαστήματος με ταχύτητες 450 χιλιομέτρων ανά δευτερόλεπτο, το οποίο μπορεί να φτάσει στη γη σε διάστημα 3 έως 5 ημερών. Αυτός ο άνεμος μεταδίδεται στο διάστημα ως ένα εκτεταμένο κύμα που μπορεί να φτάσει στην επιφάνεια των διαφόρων πλανητών και να εξαπλωθεί πέρα από τα όρια του ηλιακού μας συστήματος, λαμβάνοντας μαζί του το ηλιακό μαγνητικό πεδίο καθώς και μια σημαντική ποσότητα ύλης από την επιφάνειά του. Η συνολική έκταση του διαστήματος που μπορεί να προσεγγιστεί από τον ηλιακό άνεμο ονομάζεται ηλιόσφαιρα και εκτιμάται ότι φτάνει πολύ πέρα από τον πλανήτη Πλούτωνα, τον τελευταίο πλανήτη στο ηλιακό μας σύστημα.
Στην περίπτωση της γης, η ατμόσφαιρα της γης είναι ικανή να σταματήσει τα σωματίδια του ηλιακού ανέμου, δημιουργώντας έτσι φαινόμενα όπως βόρειο σέλας στο βόρειο ημισφαίριο και νότια στο νότιο ημισφαίριο. Αυτό οφείλεται στη σύγκρουση των σωματιδίων που απαρτίζουν τον ηλιακό άνεμο με το μαγνητικό πεδίο των πόλων της γης, παγιδεύονται σε αυτόν και διέρχονται σε ένα μέρος της ατμόσφαιρας που είναι γνωστή ως ιονόσφαιρα, όπου η επαφή με τα αέρια που το συνθέτουν δημιουργεί την εκπομπή φωτός που χαρακτηρίζει τις αύρες.
Ο ηλιακός άνεμος έχει άμεση επίδραση στο μαγνητικό πεδίο της Γης, ικανός να προκαλέσει φαινόμενα όπως η μαγνητική καταιγίδα, γεγονός που μπορεί να προκαλέσει παρεμβολές στις ραδιοεπικοινωνίες, καθώς και να επηρεάσει την κανονική λειτουργία εξοπλισμού όπως δορυφόρους που βρίσκονται η τροχιά της Γης.
Αυτές οι ηλιακές εκπομπές είναι ικανές να μειώσουν την ατμόσφαιρα των πλανητών που έχουν χαμηλό μαγνητικό πεδίο, που ονομάζεται επίσης μαγνητόσφαιρα, εξαλείφοντας πλήρως. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού του φαινομένου είναι ο Ερμής, ο πλανήτης που βρίσκεται πλησιέστερα στον ήλιο και λαμβάνει τη μεγαλύτερη επίδραση από τους ηλιακούς ανέμους, το φεγγάρι μας δεν διαθέτει επίσης μαγνητικό πεδίο και επομένως ατμόσφαιρα.
