ορισμός του ρωμαϊκού νόμου
Κατανοημένος ως η προέλευση του ισχύοντος νόμου, ο ρωμαϊκός νόμος είναι ένα από τα πιο σημαντικά σώματα της νομοθεσίας της ανθρωπότητας και χωρίς αμφιβολία, το πρώτο στη Δύση. Ο ρωμαϊκός νόμος είναι μια συλλογή νόμων, συνθηκών και κανονισμών που θεσπίστηκαν σε διαφορετικούς χρόνους στην ιστορία της αρχαίας Ρώμης, μια συλλογή από την οποία εξελίσσεται σε μεγάλο βαθμό η ισχύουσα νομοθεσία για πολλά κοινωνικά, ποινικά, αστικά, οικονομικά, φορολογικά θέματα, κ.λπ. .
Οι Ρωμαίοι ήταν ένας από τους πρώτους πολιτισμούς που οργάνωσαν και ταξινομούσαν με ομαλό τρόπο τους διαφορετικούς νόμους που υπάρχουν στην κοινωνία τους. Αν και άλλες αρχαίες κοινότητες όπως αυτές της Μεσοποταμίας είχαν ήδη γνωρίσει πώς να παράγουν τους δικούς τους κώδικες νόμων και κανόνων, δεν θα ήταν μέχρι την ανάπτυξη της Ρώμης να βρούμε έναν τύπο νομοθεσίας οργανωμένης και ταξινομημένης ανάλογα με το αντικείμενο, το πεδίο εφαρμογής ή τη δικαιοδοσία .
Σήμερα γνωρίζουμε μεγάλο μέρος της ρωμαϊκής εργασίας σχετικά με το νόμο λόγω της νομικής σύνταξης που διέταξε ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός τον 6ο αιώνα μ.Χ. Γ. (Δηλαδή, όταν η εντυπωσιακή Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία επέζησε μόνο στην ανατολική περιοχή εκείνη την εποχή που ονομάζεται Βυζαντινή Αυτοκρατορία). Αυτή η συλλογή έγινε γνωστή με το λατινικό όνομα του Corpus Juris Civilis, το οποίο μεταφράζεται ως Πολιτικό Νομικό Σώμα.
Η σημαντική ρωμαϊκή παράδοση σε σχέση με το νόμο καθιστά αυτόν τον πολιτισμό σήμερα θεωρητικό προπύργιο του ισχύοντος νόμου. Υπό αυτήν την έννοια, μία από τις πιο σημαντικές στιγμές της ρωμαϊκής παράδοσης ήταν η συγγραφή των Πινάκων ΧΙΙ, όπου απαριθμήθηκαν διαφορετικοί κανόνες, κανονισμοί και τιμωρίες σε καταστάσεις κοινωνικής, οικογενειακής, αστικής, οικονομικής, εγκληματικής κ.λπ. Στη συνέχεια, με την ανάπτυξη και την επέκταση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας σε μεταγενέστερους χρόνους, η ανάγκη τόσο γεωπολιτικής όσο και κοινωνικής και νομικής τάξης σήμαινε τη σύνταξη ατελείωτων νόμων, συνθηκών και κωδίκων που επιδίωξαν να οργανώσουν όλες τις πτυχές της κοινής ζωής.