ορισμός του υποκειμενισμού
Η λέξη υποκειμενισμός χρησιμοποιείται όταν θέλετε να λάβετε υπόψη το ύπαρξη υπεροχής του υποκειμενικού στην αντίστοιχη περιοχή.
Η υπεροχή της υποκειμενικότητας στις κρίσεις και τη γνώση ενός ατόμου που κάνει τις ιδέες και τις εμπειρίες του να ζυγίζουν περισσότερο
Η έννοια του υποκειμενικού είναι πολύ παρούσα στη γλώσσα μας, δεδομένου ότι είναι ένα πολύ κοινό ερώτημα στη ζωή των ανθρώπων, ειδικά στις απόψεις τους.
Στο υποκειμενικό, η προσωπική εκτίμηση κάθε ατόμου θα κυριαρχεί πάντα και αντιτίθεται στην έννοια του αντικειμενικού χαρακτήρα, καθώς αυτό σχετίζεται με το αντικείμενο, το οποίο εκτιμάται χωρίς προσωπική κρίση, δηλαδή, το αντικείμενο εξετάζεται εκτός προσωπικών επιρροών.
Η υποκειμενική γνώση θα μαστίζεται πάντα από προσωπικές αξιολογήσεις, συναισθήματα και ιδεολογίες που επικρατούν στο θέμα και όχι στο αντικείμενο, και επίσης η υποκειμενικότητα θα επηρεαστεί από το κοινωνικοπολιτισμικό περιβάλλον στο οποίο ανήκει το άτομο.
Όλο αυτό το συνδυασμό θα επιβαρύνει το άτομο και δεν θα του επιτρέψει να δει ή να γνωρίσει το αντικείμενο που στερείται όλων αυτών πολλές φορές.
Δεν μπορούμε να αποφύγουμε ότι η υποκειμενικότητα συνδέεται πάντα με μεροληψία, ενώ ο στόχος έχει αδιαμφισβήτητη και μερική εκτίμηση.
Φιλοσοφικό δόγμα που επικυρώνει μόνο αυτό που ισχυρίζεται ότι γνωρίζει το άτομο
Επίσης, ο υποκειμενισμός ονομάζεται αυτό φιλοσοφικό δόγμα που περιορίζει την εγκυρότητα της γνώσης στο υποκείμενο που ξέρει, δηλαδή, ο υποκειμενισμός είναι μια θέση που παίρνει ως πρωταρχικό ερώτημα για οποιαδήποτε αλήθεια, ή ελλείψει αυτής της ηθικής, της ψυχικής και υλικής ατομικότητας ενός δεδομένου θέματος, το οποίο νοείται ως πάντα μεταβλητή και αδύνατο να γίνει ποτέ μια απόλυτη και καθολική αλήθεια.
Στον υποκειμενισμό η εγκυρότητα μιας σκέψης περιορίζεται στο εν λόγω θέμα που γνωρίζει ή κρίνει και το κάνει κυρίως σύμφωνα με την κατανόησή του και συνδέεται στενά με την πραγματικότητα που πρέπει να ζήσει, δηλαδή, με το περιβάλλον του, με την κοινωνική αλληλεπίδραση που διατηρεί με άλλα θέματα.
Οι ερμηνείες που κάνει ένα άτομο σε οποιαδήποτε πτυχή θα είναι προσβάσιμες μόνο στο άτομο που τα βιώνει, αφού η ίδια εμπειρία μπορεί να ζήσει διαφορετικά από κάθε άτομο ως συνέπεια των διαφορετικών πραγματικοτήτων που κατέχει.
Από την πλευρά του το ηθικός υποκειμενισμός ή ηθικός υποκειμενισμός, όπως είναι επίσης γνωστό, είναι ένα δόγμα φιλοσοφικού ηθικού τύπου που υποστηρίζει ότι το καλό και το κακό στην ηθική μπορεί να μειωθεί στις προσωπικές μας στάσεις και απόψεις, δηλαδή, αν πιστεύω ότι κάτι τέτοιο είναι καλό, τότε αυτό το πράγμα στα χέρια μου θα είναι καλό για μένα. David Hume, φιλόσοφος, οικονομολόγος και ιστορικός που γεννήθηκε στη Σκωτία , που έζησε μεταξύ των ετών 1711 και 1776, αναγνωρίζεται ως ένας από τους πιο σημαντικούς εκφραστές του ηθικού υποκειμενισμού.
Από την ίδρυσή της, η φιλοσοφία αμφισβητήθηκε σχετικά με αυτό το θέμα και ήταν οι κύριοι φιλόσοφοι της κλασικής Ελλάδας που το έκαναν, από τον Πλάτωνα, μέχρι τον Σωκράτη και τον Αριστοτέλη, και όλοι όσοι ακολούθησαν, εν τω μεταξύ, όλοι αναφέρθηκαν στον περιορισμό προτείνεται από την υποκειμενικότητα.
Μια στάση που περιορίζει τον άνθρωπο
Επειδή η υποκειμενική άποψη, η οποία είναι γεμάτη με τις προσωπικές μας απόψεις, εμπειρίες και αξιολογήσεις, θα μαστίζεται απλώς από αυτές και μπορεί να μην μας αφήσει να δούμε κάτι «καθαρά».
Για παράδειγμα, μερικές φορές είναι απαραίτητο να απευθύνουμε έκκληση σε άλλους, να μας φέρει μια αντικειμενική ματιά στα ζητήματα και τους ανθρώπους, ειδικά όταν αποδεικνύεται απαραίτητο να λάβουμε κρίσιμες αποφάσεις, διότι εάν είμαστε διαποτισμένοι με αυτό που πιστεύουμε ότι μπορούμε να σταματήσουμε βλέποντας ορισμένα σημαντικά ζητήματα που πρέπει να ληφθούν υπόψη.
Συμπεριφορά που υποστηρίζει ότι η πραγματικότητα δημιουργείται στη νοοτροπία του ατόμου
Και η άλλη επαναλαμβανόμενη χρήση της λέξης υποκειμενισμός επιτρέπει να εξηγηθεί αυτή η στάση που υπερασπίζεται ότι η πραγματικότητα δημιουργείται στο μυαλό του ατόμου.