ορισμός του νεοκλασικού
Ο όρος Νεοκλασικός Χρησιμοποιείται για να εξηγήσει οτιδήποτε είναι κατάλληλο ή σχετίζεται με το Νεοκλασικισμός. Είναι ένα νεοκλασικό κτίριο εκατό τοις εκατό.
Ο νεοκλασικισμός ήταν ένα αισθητικό και καλλιτεχνικό κίνημα, των πρώτων επαναστατικών κινημάτων που συγκλόνισαν ολόκληρη την Ευρώπη από τα μέσα του 18ου αιώνα έως τον επόμενο αιώνα.
Η εμφάνισή του είχε μια σαφή αποστολή: να αντιταχθείτε στην περίτεχνη και πολύ περίτεχνη αισθητική του μπαρόκ κινήματος, στο οποίο συνέβη.
Ο νεοκλασικισμός επέστησε ιδιαίτερα το ορθολογικές ιδέες που προωθούνται από το κίνημα του Διαφωτισμού και θα καταλήξουν να διαμορφώσουν την αστική τάξη ως τη νέα άρχουσα τάξη, με οικονομική ικανότητα. Πολλοί αστοί απέκτησαν καλλιτεχνικά έργα για να επιτύχουν μέσω αυτών κοινωνική θέση που μέχρι τότε ήταν μόνο η αποκλειστική ιδιοκτησία των ευγενών και του κληρικού.
Μεταξύ των στοιχειωδών θεωρήσεών του, ο νεοκλασικισμός υποθέτει α απολύτως στοχαστική και ορθολογική τέχνη, με κανόνες και πολύ απλούς και που στοχεύει να μιμηθεί την ελληνική, ρωμαϊκή και αναγεννησιακή τέχνη. Ο νεοκλασικισμός προϋποθέτει συνοχή με νέες ιδέες, απολύτως αντίθετες με τη μεσαιωνική τέχνη και όλα όσα σχετίζονται με το Παλαιό καθεστώς.
Ζακ Λουί Νταβίντ, ο επίσημος ζωγράφος του Ναπολέων Βοναπάρτης, αντιπροσωπεύει τον νεοκλασικισμό όσον αφορά τη ζωγραφική. Αναζητούσα συνεχώς την τελειότητα με απλές πινελιές και λίγη χρήση χρώματος.
Από την πλευρά της γλυπτικής, η προϋπόθεση ήταν να βρει την ιδανική ομορφιά, όπως έκανε η ελληνική τέχνη με τη χρήση λευκού μαρμάρου.
Και από την άποψη της αρχιτεκτονικής, ο πολιτικός κέρδισε τη θρησκευτική, κυριαρχώντας στη στήλη, το αέτωμα και την ευθεία γραμμή.
Και από την άλλη πλευρά, η λέξη νεοκλασική χρησιμοποιείται ορίστε αυτό το άτομο που είναι υποστηρικτής του νεοκλασικισμού. Μίσθωσε έναν νεοκλασικό αρχιτέκτονα.
