theclickinggeneration.com

Ένας αξιοπρεπής θάνατος είναι το δικαίωμα οποιουδήποτε ατόμου, ειδικά ενός τελικού ασθενή, να πεθάνει με αξιοπρέπεια χωρίς την ανάγκη, εάν δεν το θέλει, να υποβληθεί σε πρακτικές που εισβάλλουν στο σώμα τους.

Δικαίωμα ενός τελικού ασθενή να αποφασίσει να πεθάνει με αξιοπρεπή τρόπο, χωρίς να υποβληθεί σε πιο επεμβατικές θεραπείες και να λάβει μόνο παρηγορητική φροντίδα

ο αξιοπρεπής θάνατος είναι η έννοια που επιτρέπει τον προσδιορισμό του Το δικαίωμα κάθε ασθενούς που πάσχει από μια μη αναστρέψιμη και ανίατη ασθένεια και που βρίσκεται σε τελική κατάσταση υγείας, να αποφασίζει και να εκφράζει την επιθυμία του να απορρίψει τις διαδικασίες, είτε είναι: επεμβατικές χειρουργικές επεμβάσεις, ενυδάτωση, σίτιση, ακόμη και ανάνηψη μέσω τεχνητής, επειδή είναι το ίδιο εξαιρετικό και δυσανάλογο σε σχέση με την προοπτική βελτίωσης και για τη δημιουργία ακόμη πιο πόνου και ταλαιπωρίας στον ασθενή.

Έτσι, αξιοπρεπής θάνατος, επίσης γνωστός ως ορθοθανασια, δίνει ένα νομικό πλαίσιο στην απόφαση των ασθενών ή των μελών της οικογένειας να θέσει τέρμα στη ζωή όταν η κατάσταση της υγείας παρουσιάζεται ως ανίατη και ο ελεύθερος δρόμος προς τους γιατρούς να προχωρήσουν βάσει αυτής της απόφασης.

Ο ασθενής ή ο ασθενής με τελική ασθένεια είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται στην ιατρική για να δείξει ένα άτομο που πάσχει από μια ασθένεια που δεν μπορεί να θεραπευτεί και ο βραχυπρόθεσμος θάνατος αναμένεται ως αναπόφευκτο αποτέλεσμα.

Χρησιμοποιείται γενικά στην περίπτωση ασθενών που πάσχουν από ασθένειες όπως ο καρκίνος ή αρκετά προχωρημένες παθήσεις των πνευμόνων και της καρδιάς.

Η τελική φάση ξεκινά τη στιγμή κατά την οποία ενδείκνυται να παραμεριστούν θεραπευτικές θεραπείες και να τεθούν σε εφαρμογή εκείνες που είναι γνωστές ως ανακουφιστικές, δηλαδή εκείνες που χρησιμοποιούνται για να αποτρέψουν τον τελικό ασθενή να υποφέρει από σοβαρό πόνο και ότι μπορεί να επιτύχει το αποτέλεσμα του τον πιο ήρεμο και αξιοπρεπή τρόπο.

Αυτές οι παρηγορητικές θεραπείες στοχεύουν στο σωματικό πόνο και επίσης στα ψυχολογικά συμπτώματα που συνήθως προκαλούν οι ασθένειες.

Όταν το προσδόκιμο ζωής ενός ασθενούς δεν υπερβαίνει τους έξι μήνες, ταξινομούνται ως τελικοί ασθενείς.

Μία από τις πιο δύσκολες στιγμές για τους επαγγελματίες υγείας είναι η επικοινωνία με τον ασθενή και τις οικογένειές τους την τελική κατάσταση της κατάστασής τους και ότι μετά την επικοινωνία περνούν συνήθως από στάδια που κυμαίνονται από άρνηση, θυμό, κατάθλιψη και τελικά αποδοχή.

Διαφορά από την ευθανασία

Πρέπει να σημειωθεί ότι ο αξιοπρεπής θάνατος διαφέρει από ευθανασία στο ότι σε καμία περίπτωση δεν προτείνει σκόπιμα την πρόβλεψη του θανάτου του εν λόγω ασθενούς, όπως συμβαίνει με την ευθανασία.

Στην ευθανασία, είτε πρόκειται για την οικογένεια, ένας επαγγελματίας υγείας, μεταξύ άλλων, αναμένει το θάνατο του ασθενή με τελική ασθένεια με ή χωρίς την προηγούμενη συγκατάθεσή τους, επειδή δεν μπορούν πλέον να αντέξουν τα δεινά που προκαλούνται από την πάθηση και να θέσουν τέρμα στην παράταση τεχνητή ζωή.

Μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσω της άμεσης ένεσης φαρμάκων που προκαλούν θάνατο από την υπερδοσολογία που εγχέεται, ή διακόπτοντας απότομα τις θεραπείες ή την προμήθεια τροφής.

Υπάρχουν πολλά έθνη που έχουν ειδική νομοθεσία για τέτοιου είδους καταστάσεις που πλαισιώνονται εντός του αξιοπρεπούς θανάτου, με σκοπό να τους ρυθμίσουν και να τους δώσουν ένα νομικό πλαίσιο για την αποφυγή αξιώσεων ή μελλοντικών δικαστικών προβλημάτων, όπως στην περίπτωση της Δημοκρατίας της Αργεντινής που κάνει κάποιες χρόνια έχει περάσει από το νόμο η απόρριψη οποιασδήποτε μεταχείρισης που παρατείνει τεχνητά τη ζωή.

Στην περίπτωση της Αργεντινής, τόσο ο ασθενής όσο και τα μέλη της οικογένειάς τους θα είναι εκείνοι που μπορούν να δώσουν συγκατάθεση όταν προκύψει η κατάσταση.

Για την ευθανασία δεν υπάρχει νομικό πλαίσιο και, κατά περίπτωση, εάν ο θάνατος αποδειχθεί με αυτή την τυπικότητα, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ανθρωποκτονία, ή βοήθεια ή υποκίνηση αυτοκτονίας.

Μεταξύ των επιχειρημάτων υπέρ ενός αξιοπρεπούς θανάτου, ξεχωρίζουν τα ακόλουθα: αποφυγή θεραπευτικής σκληρότητας, εξανθρωπιστική ιατρική, σεβασμός της αυτονομίας του ασθενούς όσον αφορά την ποιότητα ζωής του και αποφυγή της δίωξης αυτών των τύπων υποθέσεων.