ορισμός του τοπίου
Η λέξη τοπίο χρησιμοποιείται βασικά για να περιγράψει όλα όσα αποτελούν ένα σύνολο ορατών στοιχείων στον ορίζοντα. Κανονικά, η έννοια του τοπίου σχετίζεται με την παρουσία φυσικών στοιχείων (και αυτό συμβαίνει δεδομένου ότι η ετυμολογία του όρου μας οδηγεί στην ιδέα της γης), αλλά το τοπίο μπορεί αναμφίβολα να είναι η εικόνα μιας πόλης, ενός αστικού κέντρο ή μια μεγάλη ποικιλία χώρων στους οποίους η φύση δεν κυριαρχεί απαραίτητα. Το τοπίο δεν είναι απλώς μια εικόνα, αλλά είναι κυρίως το μέσο στο οποίο αναπτύσσονται άπειρα φαινόμενα που μας επιτρέπουν ως παρατηρητές να αποκτήσουμε αυτό το όραμα. Υπό αυτήν την έννοια, κάθε τοπίο είναι μοναδικό και μη επαναλήψιμο.
Η έννοια του τοπίου συνεπάγεται πάντα την ύπαρξη δύο μερών: αυτό που παρατηρείται (το ίδιο το τοπίο) και αυτό που παρατηρεί και που επιστρέφει κάτι που υπάρχει σε αυτήν την εικόνα. Το τοπίο μπορεί να ποικίλλει ανάλογα με μια πληθώρα στοιχείων ή καταστάσεων όπως η εποχή του χρόνου στην οποία παρατηρείται, τα στοιχεία που το συνθέτουν ή ίσως ακόμη και η συγκεκριμένη τοποθεσία εκείνου που παρατηρεί το περιβάλλον, μια άποψη που Είναι αναμφίβολα υποκειμενικό και μπορεί να δώσει ένα εντελώς μοναδικό και διαφορετικό νόημα στο ίδιο μέρος.
Το τοπίο σχετίζεται επίσης στενά με την ιδέα της αναπαράστασης και όχι μόνο με την παρατήρηση. Υπό αυτήν την έννοια, η καλλιτεχνική αναπαράσταση του τοπίου (ή του τοπίου) είναι ένας από τους πιο βασικούς και ενδιαφέροντες τρόπους τέχνης, ιδιαίτερα κοινός για την πλαστική τέχνη. Τόσο πολύ ώστε κάθε συγγραφέας να μπορεί να αντιπροσωπεύει με έναν πολύ ιδιαίτερο και συγκεκριμένο τρόπο ένα τοπίο που άλλος συγγραφέας παρουσίασε με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο.
Εδώ είναι σημαντικό να επισημάνουμε ότι το τοπίο δεν πρέπει ποτέ να γίνει κατανοητό ως στατική πραγματικότητα (μια ιδέα που μπορεί να δημιουργηθεί από τη γραφική αναπαράσταση του τοπίου) αν όχι ως πραγματικότητα σε μόνιμη αλλαγή και εξέλιξη. Αυτό οφείλεται όχι μόνο στις εξωτερικές δυνάμεις (όπως η δράση του ανθρώπου) αλλά και στις εσωτερικές δυνάμεις των στοιχείων που το συνθέτουν.
