ορισμός του ιουστικοποιητισμού
Ο νόμος είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο που παρουσιάζει ένα κανονιστικό σύστημα μέσω του οποίου είναι δυνατή η οργάνωση μιας κοινωνίας. Το σύνολο των νόμων αποτελεί το σύστημα που επιτρέπει τη ρύθμιση της κοινωνικής συμπεριφοράς σε κάποια περιοχή, είτε πρόκειται για εμπορική, αστική, εγκληματική, εργασία κ.λπ.
Από την άποψη της φιλοσοφικής σκέψης, θεωρείται ότι οι νόμοι του νόμου απαιτούν μια ορθολογική νομιμοποίηση
Υπό αυτήν την έννοια, υπάρχουν δύο πιθανές θεωρητικές προσεγγίσεις:
1) Οι νομικοί κανόνες έχουν μια φυσική βάση για τον ανθρώπινο λόγο, ειδικά σε καθολικές ηθικές αρχές, όπως η ιδέα της δικαιοσύνης, της ελευθερίας ή της ισότητας και
2) Δεν υπάρχει ανθρώπινος λόγος που είναι η γενική αρχή του νομικού κανόνα, αλλά κάθε νόμος ή κανόνας εξαρτάται από το κοινωνικό πλαίσιο και την ιστορική εξέλιξη του νόμου.
Η πρώτη προσέγγιση είναι γνωστή ως φυσικός νόμος ή φυσικός νόμος και η δεύτερη είναι θετικός νόμος ή νόμος.
Γενικές αρχές του ιουστικοποιητισμού
Η κύρια πηγή νόμου είναι ο νόμος. Με αυτόν τον τρόπο, ο ιουσποτιτισμός μελετά το νόμο όπως είναι, δηλαδή, τους νόμους που αποτελούν το νομικό σύστημα. Αν και ο νόμος είναι η πηγή του θεμελιώδους νόμου, υπάρχουν και άλλες πηγές νόμου, όπως το έθιμο ή η νομολογία.
Από τα αξιώματα του ιουστικοποιητισμού, ένας δικαστής πρέπει να είναι πιστός ερμηνευτής του νόμου, έτσι ώστε οι αποφάσεις του να μην μπορούν να βασίζονται σε υπέρτατες ιδέες ή αξίες εκτός των νομικών κανόνων.
Ο θετικός νόμος υποστηρίζει ότι γνωρίζουμε μόνο τα δεδομένα που παρέχονται από τις επιστήμες και τους διάφορους βοηθητικούς κλάδους που μπορούν να αποδείξουν γεγονότα και τέτοια γεγονότα πρέπει να ερμηνεύονται σύμφωνα με αυτό που υπαγορεύουν οι νόμοι.
Οι νομικοί κανόνες μπορούν να υπάρχουν ανεξάρτητα από μια ηθική βάση. Με αυτόν τον τρόπο, ο νόμος και η ηθική αποτελούν εντελώς αυτόνομους τομείς. Υπό αυτήν την έννοια, ο νόμος ασχολείται με τις εξωτερικές συμπεριφορές των ατόμων, ενώ η ηθική εστιάζει στις προθέσεις του ανθρώπου.
Τα προληπτικά του ιουσποθετισμού
- Η γερμανική φιλοσοφία του 19ου αιώνα παρουσίασε θετικό νόμο σε αντίθεση με τον φυσικό νόμο.
- Δεύτερον, τον 19ο αιώνα, ο Γάλλος φιλόσοφος Auguste Comte έθεσε τα θεμέλια για τον θετικισμό, ένα όραμα της πραγματικότητας που βασίστηκε σε μια επιστημονική στάση και στην απόρριψη των μεταφυσικών προσεγγίσεων.
- Τέλος, το ρεύμα του λογικού θετικισμού των αρχών του εικοστού αιώνα υποστηρίζει ότι η νομική επιστήμη είναι μια κανονιστική επιστήμη και πρέπει να αποκολληθεί από οποιοδήποτε άλλο κριτήριο βάσει του φυσικού λόγου του ανθρώπου.
Φωτογραφίες: Fotolia - Xiaoliangge / Lightfield
