ορισμός της εγκατάλειψης
Η έννοια της εγκατάλειψης αναφέρεται στην πράξη της εγκατάλειψης ή της παραμέλησης κάθε στοιχείου, προσώπου ή δικαιώματος που θεωρείται ιδιοκτησία ή ευθύνη άλλου ατόμου. Η εγκατάλειψη μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη νομική σφαίρα ή σε διαφορετικούς χώρους και καταστάσεις της καθημερινής ζωής, με ορισμένες από τις πιθανές παραιτήσεις να είναι πιο σοβαρές από άλλες.
Εάν γίνει κατανοητό από νομική άποψη, η εγκατάλειψη θα αναφέρεται πάντα στην παραμέληση ενός ατόμου ή ενός περιουσιακού στοιχείου στα χέρια ενός άλλου. Υπό αυτήν την έννοια, η εγκατάλειψη συνεπάγεται ότι ένα άλλο άτομο μπορεί να υποστεί βλάβη ως συνέπεια μιας τέτοιας πράξης εγκατάλειψης και επομένως η κατάσταση πρέπει να επιλυθεί νομικά ή δικαστικά. Όταν μιλάμε για εγκατάλειψη σε αυτόν τον τομέα, αναφέρεται γενικά στην εγκατάλειψη που ένας γονέας μπορεί να διαπράξει με τα παιδιά του, ένα υπεύθυνο άτομο με το άτομο που πρέπει να φροντίσει (όπως ένας δάσκαλος με τον μαθητή του, ένας γιατρός με τον ασθενή του). Η εγκατάλειψη, ωστόσο, μπορεί να μην είναι πάντα σωματική, αλλά σε πολλές περιπτώσεις ηθική ή ψυχολογική. Επιπλέον, η εγκατάλειψη ιδιοκτησίας ή προσωπικής περιουσίας είναι επίσης μια κατάσταση που πρέπει να επιλυθεί δικαστικά, καθώς πρέπει να διεξαχθούν δικαστικές διαφορές σχετικά με την πιθανή μεταβίβαση αυτής της περιουσίας σε τρίτο.
Σε κάθε περίπτωση, ο όρος εγκατάλειψη μπορεί να εφαρμοστεί σε πολλές καταστάσεις στις οποίες η νομική άποψη δεν έχει σημασία. Υπό αυτήν την έννοια, η εγκατάλειψη νοείται ως απλή κατάργηση στοιχείων ή δομών σκέψης, πεποιθήσεων ή συναισθημάτων που υπήρχαν μέχρι εκείνη τη στιγμή. Υπό αυτήν την έννοια, η εγκατάλειψη θρησκευτικών πεποιθήσεων, ιδεολογιών ή συναισθημάτων έναντι ενός ατόμου είναι κοινά φαινόμενα για τον άνθρωπο και αυτά δεν συνεπάγονται απαραίτητα ότι διαπράττεται ένα έγκλημα ή ότι η κατάσταση πρέπει να επιλυθεί νόμιμα.
