ορισμός του εργατικού δικαίου
Το εργατικό δίκαιο είναι ένας σχετικά νέος κλάδος του νόμου σε σύγκριση με άλλους κλάδους, καθώς εμφανίστηκε μόλις τον 20ο αιώνα μετά από πολλά χρόνια διαμαρτυριών και αιτημάτων από τους τομείς της εργασίας που απαιτούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας, σταθερότητα και ασφάλεια. Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ότι η Βιομηχανική Επανάσταση είχε μεγάλη σχέση με την ανάπτυξη αυτών των νόμων, διότι φυσικά, η εμφάνιση μηχανών δημιούργησε διάφορα προβλήματα μεταξύ εργαζομένων και εργοδοτών που δεν θα μπορούσαν ποτέ να επιλυθούν υπέρ των εργαζομένων, ειδικά όταν πρόκειται για τα εργασιακά δικαιώματα επηρεάστηκαν επειδή δεν υπήρχε κανονισμός που να καθιερώνει τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που είχε κάθε μέρος στη σχέση εργαζομένου-εργοδότη. Προς το παρόν, όλες οι θέσεις εργασίας υπόκεινται στους όρους που αναφέρονται στη σύμβαση εργασίας που υπογράφεται από τον εργαζόμενο και τον εργοδότη του, συμπεριλαμβανομένης της διάρκειας της εργάσιμης ημέρας, των καθηκόντων που πρέπει να εκτελεί ο εργαζόμενος, της αμοιβής που θα λάβει, μεταξύ των κύριων . Εν τω μεταξύ, η εργατική νομοθεσία θα περιληφθεί στο καταστατικό των εργαζομένων όπου καθορίζονται καθεμιά από τις προϋποθέσεις που πρέπει να πληρούνται και να τηρούνται από τον εργαζόμενο, τον εργοδότη και το κράτος, το οποίο έχει επίσης το ρόλο του σε αυτό, ειδικά σε αυτό που αντιστοιχεί για να διασφαλιστεί ότι Οι κανονισμοί αυτοί τηρούνται με συμμόρφωση, και όταν δεν παρέχονται εγγυήσεις και βοήθεια, έτσι ώστε ο εργαζόμενος ή ο εργοδότης να μπορούν να το ζητήσουν. Η εργατική νομοθεσία είναι εξαιρετικά σημαντική και οι εργαζόμενοι συνιστώνται πάντοτε να το γνωρίζουν για να διεκδικήσουν τι τους αντιστοιχεί, αλλά και να γνωρίζουν ποιες είναι οι υποχρεώσεις τους απέναντι σε όποιον τους απασχολεί.
Αντιλαμβανόμαστε την εργατική νομοθεσία ως ένα σύνολο νόμων και κανονισμών που στοχεύουν στη ρύθμιση των εργασιακών δραστηριοτήτων, είτε σε σχέση με τα δικαιώματα του εργαζομένου, όσο και με τις υποχρεώσεις τους και το ίδιο για τον εργοδότη. Πρότυπα που ρυθμίζουν τις εργασιακές σχέσεις και ό, τι είναι εγγενές στην εργασία και τα ενδεχόμενα
Η συνάφεια που ο εργαζόμενος και ο εργοδότης γνωρίζουν και σέβονται αυτόν τον κανονισμό
Το εργατικό δίκαιο διαφοροποιεί δύο περιπτώσεις: το ατομικό δίκαιο και το συλλογικό δίκαιο.
Ενώ το πρώτο αντιπροσωπεύει ό, τι έχει να κάνει με τα συγκεκριμένα δικαιώματα του εργαζομένου ή του εργαζομένου, για παράδειγμα, τον αριθμό ωρών, τον ελάχιστο μισθό, τις πιθανές άδειες κ.λπ., το συλλογικό δικαίωμα έχει να κάνει με το σχήμα της εργατικής ένωσης .
Η ένωση προκύπτει ως ένωση που παρακολουθεί τα δικαιώματα των εργαζομένων και το δικαίωμα απεργίας
Η ένωση είναι μια κοινωνική οργάνωση που δημιουργείται για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων σε έναν συγκεκριμένο κλάδο ή χώρο εργασίας και σήμερα θεωρείται δικαίωμα των εργαζομένων να ομαδοποιούνται μέσα σε ένα από αυτά τα σωματεία προκειμένου να δουν τα δικαιώματά τους να εκπληρώνονται.
Μαζί με το σχήμα της ένωσης, ο νόμος περί απεργίας ή διαμαρτυρίας θεσπίζεται επίσης στο συλλογικό εργατικό δίκαιο.
Όταν ένας εργαζόμενος ή το σωματείο του δεν είναι ικανοποιημένοι με τις συνθήκες εργασίας, για παράδειγμα με την αμοιβή που λαμβάνεται ή με κάποια άλλη κατάσταση, όπως η έλλειψη ασφάλειας εργασίας, μπορούν να πραγματοποιήσουν απεργία, η οποία συνίσταται στην παύση εργατικών δραστηριοτήτων για χρονική περίοδο που θα αποφασίσει η συντεχνία.
Συνοδεύεται συχνά από κινητοποιήσεις προς τα υπουργεία ή τους γραμματείς εργασίας με την αποστολή να φέρει τον ισχυρισμό πιο κοντά και να κάνει τον ισχυρισμό ορατό από τις αρχές της χώρας.
Η γνώση της εργατικής νομοθεσίας βοηθά τον εργαζόμενο να μπορεί να διεκδικήσει τα δικαιώματά του σε περίπτωση που δεν τηρούνται.
Υπό αυτήν την έννοια, καθιερώνει μερικά πολύ σημαντικά στοιχεία κατά την έναρξη μιας εργασιακής σχέσης: την ανάγκη να είναι εθελοντική (δηλαδή, κανένα συμβαλλόμενο μέρος δεν μπορεί να αναγκαστεί να διατηρήσει αυτήν τη σχέση, όπως συμβαίνει για παράδειγμα με παράνομες, σκλάβες ή υποτελείς μορφές εργασία), αμοιβή (που αναφέρεται στο γεγονός ότι για ένα συγκεκριμένο είδος δραστηριότητας, ο εργαζόμενος πρέπει να αμείβεται κατά κάποιο τρόπο με μια πληρωμή), εξαρτώμενος (αυτό δημιουργεί μια άθραυστη σχέση μεταξύ των δύο μερών, σχέση που κάνει τον εργαζόμενο να εξαρτάται από την ο εργοδότης για να λάβει μια πληρωμή και ο εργοδότης εξαρτάται από τον εργαζόμενο για να αποκτήσει καρπό ή αποτέλεσμα της δράσης του).
Απαγόρευση της παιδικής εργασίας και οποιοδήποτε άλλο ζήτημα που απειλεί τη σταθερότητα και τη χήρα του εργαζομένου
Πρέπει να πούμε ότι υπάρχουν μορφές εργασίας που είναι απολύτως απαγορευμένες, και για παράδειγμα, τιμωρούνται στην εργατική νομοθεσία, αν και, δυστυχώς, δεν μπόρεσαν να εξαλειφθούν οριστικά από τον κόσμο, όπως στην περίπτωση της παιδικής εργασίας, της επισφαλούς εργασίας συνθήκες στους οποίους υφίστανται ορισμένοι εργαζόμενοι και τις ημέρες που υπερβαίνουν τις οκτώ ώρες καθημερινής εργασίας.
Σε υπανάπτυκτες χώρες, η παιδική εργασία είναι μια πολύ παρούσα πραγματικότητα που πονά, γιατί αντί να παίζουν ή να μαθαίνουν στο σχολείο, τα παιδιά εργάζονται για να επιβιώσουν και να βοηθήσουν τις υπερ-φτωχές οικογένειές τους.
Σε αυτήν τη συγκεκριμένη περίπτωση, τα κράτη πρέπει να αντιμετωπίσουν τα αίτια αυτής της κατάστασης προκειμένου να εξαλείψουν την παιδική εργασία, όπως η φτώχεια.
