ορισμός της ακρόασης
Ο όρος ακρόαση αναφέρεται στη δράση της ακοής, για την οποία απαιτείται η χρήση της ακουστικής αίσθησης. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η λέξη ακρόαση μπορεί να σχετίζεται με μια στάση παρά με μια φυσική πρακτική και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο όρος «ακρόαση» χρησιμοποιείται ως φυσική αντίδραση και ο όρος «ακρόαση» όταν υπονοείται ότι ο δέκτης ήχων δώστε επίσης ιδιαίτερη προσοχή σε αυτούς. Από την άλλη πλευρά, η ακρόαση πολλές φορές μπορεί να σχετίζεται με τη συγκέντρωση και την εστίαση προς μια συγκεκριμένη ροή ήχων.
Όταν μιλάμε για την ικανότητα ακρόασης, κάνει σαφή αναφορά στη χρήση της ακουστικής αίσθησης. Στις πιο βασικές λειτουργίες του, η πράξη της ακρόασης ενός ήχου πραγματοποιείται μέσω της αντίληψης της δόνησης του, των δονήσεων που στη συνέχεια αναγνωρίζονται και ερμηνεύονται από τον εγκέφαλό μας. Το αυτί και η ικανότητα ακρόασης είναι στις περισσότερες περιπτώσεις ακούσια και αυθόρμητα, αν και μπορεί να υπάρχουν καταστάσεις στις οποίες, μέσω της συγκέντρωσης, είναι δυνατό να ακούτε ήχους που κανονικά δεν θα μπορούσαν να συλλάβονται εύκολα.
Η ικανότητα ακρόασης μπορεί να μειωθεί σε πολλές περιπτώσεις. Ένα από τα πιο συνηθισμένα είναι όταν ένας μεγάλος αριθμός θορύβων και ήχων παρουσιάζονται στα αυτιά μας που δεν μπορούμε να επεξεργαστούμε και, επομένως, μας εκπλήσσει πολύ. Ταυτόχρονα, η ικανότητα ακοής μας είναι πολύ μειωμένη υποβρύχια, καθώς και η ίδια κατάσταση όταν υπάρχουν λίγο πολύ μεγάλες αποστάσεις μεταξύ τους.
Ο όρος ακρόαση μπορεί να εφαρμοστεί και σε κοινωνικό επίπεδο. Υπό αυτήν την έννοια πρέπει να μιλήσουμε για την ικανότητα και την ευαισθησία ενός ατόμου να ακούσει κάποιον που επικοινωνεί την αγωνία, τις ανησυχίες του ή τις εμπειρίες του. Έχοντας την ικανότητα να ακούτε και να σέβεστε το χώρο του άλλου είναι αναμφίβολα μία από τις καλύτερες αξίες που μπορεί να δείξει ένα άτομο, καθώς συνεπάγεται αφιερωμένο χρόνο για να χρησιμεύσει ως υποστήριξη σε όσους έχουν ανάγκη.
