ορισμός της σύνθεσης
Μια σύνθεση είναι μια συμπυκνωμένη περίληψη των πιο σχετικών εννοιών για τη θεραπεία ενός δεδομένου θέματος. Η πράξη της μείωσης της επεξεργασίας ενός θέματος στα πιο ουσιαστικά στοιχεία του είναι ιδιαίτερα σημαντική για τη διεξαγωγή κάθε είδους μελέτης. Έτσι, η χρήση περιλήψεων είναι πολύ χρήσιμη για την αντιμετώπιση όλων των τυπικών εκπαιδευτικών.
Κάθε έκθεση οργανώνεται γύρω από μια σειρά από έννοιες κεφαλαίου που σχετίζονται μεταξύ τους με κάποιο βαθμό λογικής.. Αυτές οι έννοιες κεφαλαίου λειτουργούν ως ραχοκοκαλιά στοιχεία του λόγου και επιτρέπουν έναν αστερισμό επικουρικών ιδεών. Λαμβάνοντας ως παράδειγμα ένα γραπτό κείμενο, αποτελείται από παραγράφους και κάθε παράγραφος είναι συνήθως η επέκταση μιας βασικής ιδέας, επομένως θα πρέπει να έχουμε μια περιορισμένη ομάδα από αυτά. με τη σειρά τους, οι βασικές ιδέες σχετίζονται μεταξύ τους με κάποιο βαθμό συνοχής, μια πτυχή που συμβάλλει στη συνοχή του λόγου.
Η μεθοδολογία για την πραγματοποίηση μιας σύνθεσης συνίσταται ακριβώς στον προσδιορισμό αυτών των εννοιών στις οποίες βασίζεται όλη η αναδρομική επεξεργασία, καθώς και οι σχέσεις μεταξύ τους.. Οι άλλες έννοιες που εκτίθενται θα είναι μόνο δευτερεύουσες εξηγήσεις ή παραδείγματα που μπορούν να κατασταλούν. Επομένως, είναι θεμελιώδους σημασίας η τακτική και επαναλαμβανόμενη ανάγνωση των κειμένων πριν από την προετοιμασία της σύνθεσης, με τέτοιο τρόπο ώστε να εξαγάγετε με βεβαιότητα και ακρίβεια τις κύριες έννοιες και να τις διαχωρίσετε από τα γεγονότα ή το περιεχόμενο δευτεροβάθμιου επιπέδου.
Η χρήση της σύνθεσης είναι ένας ουσιαστικός πόρος για την αντιμετώπιση τόσο των απαιτήσεων της σχολικής όσο και της ακαδημαϊκής ζωής. Το έργο της αφαίρεσης των θεμελιωδών στοιχείων μιας έκθεσης πρέπει να διδαχθεί από την πρώτη ηλικία, προκειμένου να διευκολυνθούν οι εργασίες των μαθητών και να επιτευχθεί καλύτερη απόδοση. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό όταν διαπιστώνουμε ότι πολλοί μαθητές σπαταλούν πολύ χρόνο και ενέργεια για την απόκτηση γνώσεων που είναι αξεσουάρ και στο παρασκήνιο και μπορούν να αποφύγουν προβλήματα με τη χρήση μιας τεχνικής μάθησης που εστιάζει στην ταχεία αναγνώριση αυτών των εννοιών. και αιτιώδεις σχέσεις που είναι πραγματικά αυτές που θα συμβάλουν στην επιτυχία και τη συλλογή γνώσεων.
Υπό αυτήν την έννοια, τα εργαλεία για τη δημιουργία ψηφιακών διαφανειών αντιπροσωπεύουν έναν βέλτιστο μηχανισμό για να μπορεί να καταγράφει ένας εκθέτης περιεχομένου μια σύνθεση μέσω οπτικοακουστικών μέσων. Αυτή η στρατηγική επιτρέπει σε όσους λαμβάνουν το περιεχόμενο να έχουν μια γρήγορη οπτικοποίηση των κύριων ιδεών, υποστηριζόμενες σε πολλές περιπτώσεις από περιεχόμενο εικόνων και ήχων που διασφαλίζουν τη διόρθωση αυτών των εννοιών. Οι δευτερεύουσες ή συμπληρωματικές ιδέες προκύπτουν από τα λόγια του ίδιου του ομιλητή κατά τη διάρκεια της διατριβής, με στόχο να ενισχυθούν με τη σειρά τους τα δεδομένα που εκφράζονται στην ίδια την τάξη.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχει μια άλλη έννοια του "σύνθεση", που εφαρμόζεται στην πολιτική επιστήμη και την ιστορία. Έτσι, όταν προκύπτει ένα κοινωνικό, πολιτικό, πολιτιστικό ή οικονομικό κίνημα που καταλήγει να επιβληθεί σε άλλες υπάρχουσες δομές, τείνει να λαμβάνει χώρα η αντιδραστική εμφάνιση ενός δεύτερου κινήματος που, τουλάχιστον στα περισσότερα από τα συστατικά, φαίνεται να αποτελεί ανταγωνιστικό σχήμα. . Ως παραδείγματα, οι ιστορικοί συχνά αναφέρουν τον καπιταλισμό και τον κομμουνισμό, αναφέροντας και τα δύο μοντέλα ως «διατριβή» και «αντίθεση», για να δείξουν την αντίθεσή τους. Ενώ ένας από αυτούς προτιμά τον οικονομικό ατομικισμό (καπιταλισμός), ο άλλος υποστηρίζει τον κολεκτιβισμό (κομμουνισμός). Ωστόσο, παρά τις πολλές διαφορές τους, και τα δύο μοντέλα μοιράζονται ορισμένες απόψεις. Ως επακόλουθο, υπάρχει η πιθανότητα ενός είδους συγχώνευσης των πτυχών που μοιράζονται αυτές οι ιδέες, με σκοπό την στίλβωση ή ακόμη και την ενοποίηση αυτών των διαφορών. Αυτό το μοντέλο θα μετονομαστεί "σύνθεση"Ορισμένοι ειδικοί στην πολιτική επιστήμη πιστεύουν ότι μια προσπάθεια σύνθεσης μεταξύ της διατριβής (καπιταλισμός) και της αντίθεσης (κομμουνισμός) ήταν η φρίκη του ναζισμού, ο οποίος έχει μοιραστεί τα πιο αρνητικά στοιχεία και των δύο μοντέλων.
