ορισμός της προοπτικής
Πιθανώς λόγω του ονόματός του, αυτή η ιδέα δεν ακούγεται τόσο κοινή για εμάς, ωστόσο, είναι μία από τις ρητορικές ή λογοτεχνικές προσωπικότητες ότι τα περισσότερα εφαρμόζουμε στα λόγια μας και σε ένα από αυτά που βρίσκουμε προφανώς κατόπιν αιτήματος της λογοτεχνίας.
Η προοπτική συνίσταται στην απόδοση σε εκείνα τα αντικείμενα και πράγματα που δεν έχουν ζωή ή που έχουν αφηρημένο χαρακτήρα, χαρακτηριστικά, ενέργειες και ακόμη και ποιότητες ανθρώπων ή όντων με ζωή.
Επιπλέον, εφαρμόζεται και η λέξη όταν θέλει να προειδοποιήσει ότι ένα άτομο παρουσιάζει υπερβολική έλλειψη φυσικότητας κατά τη στιγμή της έκφρασης. Δηλαδή, όταν κάποιος μιλά πολύ δύσκολα ή πολύ σοβαρά ενώπιον κοινού που δεν ανταποκρίνεται ή που δεν μπορούσε να συλλάβει τον τρόπο με τον οποίο εκφράζεται.
Οι λογοτεχνικές ή ρητορικές μορφές δεν είναι συνηθισμένοι τρόποι χρήσης των λέξεων του αλφαβήτου μας, δηλαδή χρησιμοποιούμε αυτές τις λέξεις για τις αρχικές τους έννοιες, ωστόσο, προστίθενται ορισμένες ιδιαιτερότητες του φωνητικού, γραμματικού ή σημασιολογικού τύπου και στη συνέχεια καταλήγουν να δώσουν εκφραστική επιστροφή.
Κατά περίπτωση είναι ότι οι ρητορικές μορφές αφθονούν στον λογοτεχνικό χώρο, ουσιαστικά ένα διακριτικό στοιχείο.
Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι χρησιμοποιούνται επίσης ευρέως στη γλώσσα συνομιλίας, ειδικά, με την υπό εξέταση υπόθεση, αυτή της προοπτικής, μιας λογοτεχνικής προσωπικότητας που είναι ευρέως αποδεκτή στην κοινή γλώσσα.
Αυτός ο τύπος σχήματος ομαδοποιείται σε δύο μεγάλες ομάδες, αφενός το φιγούρες Ποιες είναι αυτές στις οποίες επηρεάζονται οι μορφές των λέξεων και, αφετέρου, οι φιγούρες της σκέψης στο οποίο πιστεύεται ότι επηρεάζεται. Σε αυτήν την τελευταία ομάδα και στην υποδιαίρεση των φανταστικών μορφών ανήκει η προοπτική.
Τα φανταστικά στοιχεία είναι ακριβώς αυτά που επιτρέπουν μάλλον φανταστικές καταστάσεις να παρουσιάζονται ως πραγματικές.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η προοπτική ονομάζεται επίσης προσωποποίηση.
