theclickinggeneration.com

Μια λέξη είναι ένας ήχος ή ένα σύνολο ήχων που σχετίζονται με μια συγκεκριμένη έννοια. Η γραφική αναπαράσταση αυτών των ήχων ονομάζεται επίσης λέξη. Ωστόσο, παρά τον προσωρινό αυτό ορισμό, πρέπει να σημειωθεί ότι το κριτήριο για τον ορισμό μιας λέξης έχει συζητηθεί ευρέως από γλωσσική άποψη. Μπορεί να επισημανθεί ότι εκτός από τις αρχικές και τελικές παύσεις που συνήθως συνοδεύουν έναν ορισμένο όρο, είναι επίσης σημαντικό να ληφθεί υπόψη η σύνταξη, στο βαθμό που μια λέξη θα πληροί πάντα μια συγκεκριμένη λειτουργία εντός της πρότασης, ανάλογα με η τάξη που θα χρησιμοποιηθεί. αυτή που ανήκει.

Όσον αφορά τη γραφική αναπαράσταση, η λέξη αποτελείται από γράμματα, τα οποία μαζί σχηματίζουν τις συλλαβές, οι οποίες με τη σειρά τους, σχηματίζουν ολόκληρη τη λέξη. Όσο για τη λέξη ως γραφική αναπαράσταση, κάθε μία από αυτές τις συλλαβές στο γραφικό ονομάζεται "φωνή", καθώς η συσκευή ομιλίας ή η φωνή χρειάζεται για να είναι σε θέση να τα προφέρει και να τα εκφράζει. Υπό αυτήν την έννοια, η λέξη αποτελεί ουσιαστικό μέρος του γλωσσικού περιεχομένου, το οποίο θα μπορούσε να συνδεθεί ως εξής:

Γράμμα> συλλαβή> λέξη> πρόταση> παράγραφος> κείμενο

Η ελάχιστη μονάδα είναι το γράμμα, ενώ το μεγαλύτερο σετ είναι το κείμενο.

Οι διαφορετικές κατηγορίες των υπαρχουσών λέξεων είναι: ουσιαστικά, επίθετα, άρθρα, αντωνυμίες, ρήματα, ρήματα, σύνδεσμοι, επίρρημα, προθέσεις και συνδέσεις. Καθένα από αυτά έχει έναν ορισμένο αριθμό συντακτικών συναρτήσεων. Πρέπει να σημειωθεί ότι μπορεί να δημιουργηθούν υποδιαιρέσεις μεταξύ ορισμένων από αυτές τις κατηγορίες. Έτσι, για παράδειγμα, τα επίθετα υποδιαιρούνται σε προσδιοριστικά και καθοριστικά (κτησιακά, αποδεικτικά, αριθμητικά, αόριστα, ερωτηματικά, θαυμαστικά και σχετικά). Ή τα ουσιαστικά που χωρίζονται σε κοινά, σωστά, συλλογικά, μοναδικά, μεταξύ άλλων. εκτός από το ότι ταξινομούνται επίσης ανάλογα με το φύλο (θηλυκό / αρσενικό) και τον αριθμό (πληθυντικός / ενικός).

Μια λέξη μπορεί επίσης να διακριθεί με την προφορά. Οι λέξεις που έχουν ρητή προφορά ονομάζονται τονωτικά, καθώς φέρουν τη γραπτή προφορά. Εκείνοι που έχουν έμφαση, αλλά δεν είναι γραμμένοι, ονομάζονται "χωρίς πίεση" ή επίσης με προδιωτική προφορά. Σε μεγάλο αριθμό γλωσσών, όπως τα ισπανικά, η συλλαβή στην οποία πέφτει η προφορά μπορεί να διαφέρει ανάλογα με τη λέξη. Σε αυτές τις περιπτώσεις, οι λέξεις ταξινομούνται ως εξής: αιχμηρός, που χαρακτηρίζονται από το να έχουν μια προφορά που πέφτει στην τελευταία συλλαβή (αρκεί να τελειώνει σε "n", "s" ή φωνήεν). σοβαρός, τα οποία χαρακτηρίζονται από το ότι έχουν μια προφορά που πέφτει στην προτελευταία συλλαβή (εφ 'όσον καταλήγει σε ένα σύμφωνο, εκτός από το "n" ή "s") esdrújulas, που χαρακτηρίζονται από την ύπαρξη προφοράς που πέφτει στην προτελευταία συλλαβή · υπερβάλλει, τα οποία χαρακτηρίζονται από την ύπαρξη προφοράς που πέφτει στη συλλαβή πριν από το προτελευταίο.

Οι λέξεις μπορούν επίσης να ταξινομηθούν από τον αριθμό των συλλαβών τους. Έτσι, όταν έχουν μια μόνο συλλαβή λέγονται μονοσυλλαβές, όταν έχουν δύο καλούνται δίφυλλα, όταν έχουν τρία καλούνται τρίχες και όταν έχουν τέσσερα καλούνται τέσσερις συλλαβές. Όταν έχουν περισσότερα από τέσσερα, ονομάζονται πολυλύματα.

Σε μια σημειωτική πτυχή, η λέξη ονομάζεται «δήλωση» και το βάθος της μελέτης κάθε δήλωσης είναι μεγαλύτερο. Σημειωτική, η πειθαρχία που μελετά τα γλωσσικά «σημεία» στο πλαίσιο της κοινωνικής ζωής και της ανθρώπινης ερμηνείας. Έτσι, κάθε δήλωση έχει νόημα και σημαινόμενο. Το νόημα είναι αυτό που συνθέτει επίσημα τη λέξη, ενώ ο σημαινόμενος είναι η διανοητική εικόνα που παράγει αυτή η λέξη όταν την προφέρουμε ή την ακούμε.

Έτσι, στο επίπεδο της σημασίας, μπορούμε να αναφέρουμε ότι υπάρχουν όργανα ή εργαλεία που συλλέγουν όλες τις υπάρχουσες λέξεις, ή τουλάχιστον επίσημα αναγνωρισμένες σε μια γλώσσα, όπως τα Ισπανικά, και είναι λεξικά. Στην περίπτωση των ισπανικών, η Βασιλική Ακαδημία της Ισπανίας είναι υπεύθυνη για τη μελέτη, την ενσωμάτωση και τη διατύπωση επίσημων όρων που θεωρούν ότι χρησιμοποιούνται συχνά και είναι απαραίτητες για να ενσωματωθούν στις εγκυκλοπαίδειες της ισπανικής γλώσσας.

Προς το παρόν, η γλωσσολογία συνεχίζει να δοκιμάζει νέες περιγραφές του τι αποτελεί μια λέξη και τις λειτουργίες της, προκειμένου να επιτευχθούν πιο ικανοποιητικές θεωρητικές εξηγήσεις από τις υπάρχουσες.