theclickinggeneration.com

Είναι γνωστό ως Το διεθνές εμπόριο στο εμπορική ανταλλαγή μεταξύ δύο ή περισσότερων εθνών, ή ελλείψει αυτού μεταξύ διαφορετικών οικονομικών περιοχών, και εκτός των ορίων του έθνους στο οποίο ανήκει.

Ενέργεια αγοράς και πώλησης εκτός των ορίων της χώρας στην οποία ανήκει και που συνήθως απαιτεί την καταβολή δασμού

Η αναφερόμενη ανταλλαγή αποτελείται από αγορά και πώληση αγαθών, υπηρεσιών ή προϊόντων, μεταξύ άλλων, και για τα οποία πρέπει να καταβληθεί δασμός, είτε για εξαγωγή είτε για εισαγωγή, κατά περίπτωση.

Πρέπει να σημειωθεί ότι αποδεικνύεται ότι δεν υπάρχει όρος ότι η χώρα που θέλει να δημιουργήσει οικονομικές σχέσεις πέρα ​​από τα σύνορά της έχει αυτό που είναι γνωστό στον εμπορικό τομέα ως ανοιχτή οικονομία.

Τώρα, για να προστατεύσουν τις οικονομίες τους, αλλά ταυτόχρονα να μην κλείσουν εμπορικά στον κόσμο, οι χώρες και οι περιφέρειες, όπως τα μπλοκ, αποφάσισαν να καταργήσουν τους προαναφερθέντες δασμούς και στη θέση τους έχουν καθοριστεί κοινά τιμολόγια, έτσι ώστε επιτρέπουν στην ελεύθερη κυκλοφορία εμπορευμάτων και προϊόντων, να διατηρηθεί οικονομικά και να οχυρωθεί σε σχέση με τον άμεσο ανταγωνισμό του.

Πώς ήταν αυτό το εμπόριο με την πάροδο του χρόνου

Η εμπορική πρακτική μεταξύ των χωρών δεν είναι κάτι από αυτούς τους καιρούς μακριά από αυτήν, καθώς οι πιο απομακρυσμένοι χρόνοι, τα διάφορα έθνη το άσκησαν και παρόλο που σε μερικές στιγμές ήταν λιγότερο έντονο από ό, τι σήμερα ήταν πάντα παρόν.

Από τα αρχαία χρόνια, το εμπόριο μεταξύ χωρών ήταν πολύ ενεργό, ενώ υπέστη πτώση κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, επαναλαμβάνοντας με σημαντικό τρόπο μετά την ανακάλυψη της Αμερικής, καθώς η Ευρώπη θα χρησιμοποιούσε τις ολοκαίνουργιες αποικιακές αγορές της για να επεκταθεί και να αναπτυχθεί οικονομικά.

Μια παραδειγματική υπόθεση αποδείχθηκε ακριβώς από τις ισπανικές αποικίες στην Αμερική, οι οποίες αποφάσισαν επίσης να φωνάξουν ελευθερία από την Ισπανία για οικονομικό σκοπό, καθώς τους απαγόρευσε να ασκούν εμπορική ανταλλαγή με άλλα έθνη εκτός από αυτήν.

Ο περιορισμός ήταν πολύ σκληρός, ωστόσο, πολλοί έμποροι αποφάσισαν να ανοίξουν ένα παράνομο μέρος με άλλες χώρες, για παράδειγμα την Αγγλία, η οποία τους προσέφερε καλύτερες συνθήκες και οικονομικές αποδόσεις.

Εν τω μεταξύ, η πολιτική ανεξαρτησία έφερε την οικονομική ανεξαρτησία και τα έθνη ελεύθερα από την Ισπανία ήταν σε θέση να θεσπίσουν τους δικούς τους εμπορικούς νόμους και να ανταλλάξουν όποιον θέλουν.

Από το δεύτερο μέρος του περασμένου αιώνα, και στη συνέχεια σταδιακά μέχρι να φτάσει στη μέγιστη έκφρασή του στη δεκαετία του '90, τα έθνη άρχισαν να επιδεικνύουν ένα εκπληκτικό άνοιγμα των οικονομιών τους προς το εξωτερικό.

Για παράδειγμα, επί του παρόντος, ουσιαστικά καμία οικονομία δεν παραμένει ενήμερη για το τι συμβαίνει σε μια άλλη που βρίσκεται στην άλλη πλευρά του πλανήτη και αυτό οφείλεται ακριβώς στη σχέση μεταξύ των αγορών.

Ο φιλελευθερισμός έναντι του προστατευτισμού

Υπάρχουν διαφορετικές οικονομικές θεωρίες που αντιμετωπίζουν αυτό το είδος εμπορίου, ενώ μια από τις πιο διαδεδομένες είναι αυτή του Ο οικονομολόγος της Σκωτίας, Adam Smith.

Σύμφωνα με τον Smith, τα προϊόντα πρέπει να παράγονται σε εκείνες τις χώρες στις οποίες το κόστος παραγωγής τους είναι το χαμηλότερο και, στη συνέχεια, από αυτό το μέρος θα εξαχθούν στον υπόλοιπο κόσμο.

Ως εκ τούτου, ο Σμιθ ήταν ένθερμος υπερασπιστής του ελεύθερου εμπορίου, επειδή θεώρησε ότι η ανάπτυξη και η ανάπτυξη θα ήταν εύλογη μόνο από αυτό το μοντέλο.

Εν τω μεταξύ, για τον Smith το πλεονέκτημα θα ήταν οι χώρες που ήταν σε θέση να παράγουν περισσότερα, επενδύοντας λιγότερους παράγοντες παραγωγής.

Με αυτόν τον τρόπο το κόστος παραγωγής θα ήταν επίσης χαμηλότερο.

Αντιμέτωποι με αυτήν τη θέση, βρίσκουμε την προστατευτική πρόταση ότι αυτό που κάνει είναι να επιβάλει πολύ υψηλούς φόρους στα εισαγόμενα προϊόντα, ώστε να μην μπορούν να ανταγωνιστούν την τοπική βιομηχανία, και με αυτόν τον τρόπο να αποθαρρύνουν την αγορά τους και να ενισχύσουν την εθνική βιομηχανία.

Κάντε τα ξένα προϊόντα πιο ακριβά, ώστε ο καταναλωτής να επιλέξει να αγοράσει τοπικά προϊόντα, καθώς είναι φθηνότερα.

Γενικά, οι χώρες αποφασίζουν να εφαρμόσουν αυτόν τον τύπο προστασίας σε καταστάσεις οικονομικής κρίσης.

Μία από τις μεγάλες διαφορές μεταξύ αυτών των δύο ανταγωνιστικών μοντέλων είναι ότι στον φιλελευθερισμό οι τιμές καθορίζονται ελεύθερα από την προσφορά και τη ζήτηση της αγοράς, ενώ στον προστατευτισμό, η κρατική παρέμβαση σε όλα τα επίπεδα καθορίζει ρυθμίσεις και περιορισμούς. Για παράδειγμα, καθορίζει τις μέγιστες τιμές στις τοπικές αγορά, και τους προαναφερθέντες δασμούς εισαγωγής.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι τελωνειακοί δασμοί που είχαν παραδοσιακά επιβληθεί με εντολή αυτού του είδους εμπορίου, προς το παρόν, έχουν εξαλειφθεί από πολλά έθνη και περιφερειακά οικονομικά συγκροτήματα, σύμφωνα με τους νόμους που επιβάλλονται από τη ζωή σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο, στον , για παράδειγμα, είναι αδύνατο να αυξάνεται όλο και περισσότερο αυτός ο τύπος εμπορίου.

Για παράδειγμα, η Ευρωπαϊκή Κοινότητα, ή η Mercosur, έχουν καταργήσει τους ναύλους για τις εν λόγω χώρες μέλη, και με αυτόν τον τρόπο τα εμπορεύματα κυκλοφορούν ελεύθερα χωρίς να πληρώσουν κανένα κανόνα.