ορισμός της έμφασης προφοράς
Όταν κάνουμε μια ερώτηση ή κάνουμε ένα θαυμαστικό, ο τόνος των λέξεων μας αλλάζει σημαντικά. Δίνουμε έμφαση σε μερικές λέξεις για να δείξουμε στον συνομιλητή μας ότι ζητάμε ή αναφωνούμε για ένα θέμα.
Στην προφορική επικοινωνία αυτό το φαινόμενο είναι εύκολα αναγνωρίσιμο, γιατί με τον τόνο της φωνής μπορούμε να εκφράσουμε εάν αμφισβητούμε ή αναφωνούμε.
Ωστόσο, σε γραπτή γλώσσα είναι απαραίτητο να επικοινωνήσουμε με κάποιο τρόπο τι είδους μηνύματα εκπέμπουμε. Έτσι, η έμφαση προφορά συνίσταται στο να καθορίζουμε με μια πινελιά ή μια έμφαση ότι κάνουμε μια ερώτηση ή αναφωνώντας.
Ο ορθογραφικός κανόνας στην έμφαση
Στην πρόταση "Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν την εξηγήσατε" η λέξη γιατί εκφράζει την ιδέα της αιτιότητας. Από την άλλη πλευρά, στην πρόταση "Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν το εξηγήσατε" η λέξη "γιατί" διαχωρίζεται και τονίζεται επειδή είναι μια ερώτηση. Στη δεύτερη πρόταση υπάρχει έμφαση στο μήνυμα, το οποίο υποδεικνύεται από την έμφαση της λέξης. Η έμφαση χρησιμοποιείται μόνο σε λέξεις όπως τι, πότε, πώς, πού, γιατί, ποιος ή γιατί, είτε για να ρωτήσω είτε για να κάνω ένα θαυμαστικό.
Με αυτές τις τονισμένες λέξεις μπορείτε να κάνετε τόσο άμεσες όσο και έμμεσες ερωτήσεις. Για παράδειγμα, "πώς θέλετε να το κάνετε;" Θα ήταν ένας άμεσος τρόπος να ρωτήσετε και "να μου πείτε πώς θέλετε να το κάνετε" θα ήταν ένας έμμεσος τρόπος να κάνετε τον ίδιο τύπο ερώτησης.
Εν ολίγοις, σε όλες τις περιπτώσεις στις οποίες υπογραμμίζεται μια λέξη, είναι απαραίτητο να την προσδιορίσετε με την παρουσία ενός tilde. Αυτός ο κανόνας έμφασης καθιστά δυνατή τη διαφοροποίηση των εννοιών και διευκολύνει τη συνολική ανάγνωση ενός κειμένου. Τα σημεία στίξης (? Και ¡) και το περιεχόμενο του μηνύματος μας παρέχουν τις απαραίτητες πληροφορίες για να χρησιμοποιήσουμε σωστά την έμφαση.
Να μην συγχέεται με τη διακριτική προφορά
Ορισμένες λέξεις έχουν την ίδια ορθογραφία και μπορεί ή δεν έχουν προφορά ανάλογα με τη σημασία τους. Η λέξη te είναι μια αντωνυμία και ταυτόχρονα είναι ένα ουσιαστικό, συγκεκριμένα ένας τύπος έγχυσης. Και τα δύο είναι γραμμένα ακριβώς το ίδιο και για να τα διαφοροποιήσουμε, χρησιμοποιούμε ένα tilde (για παράδειγμα "το τσάι είναι ένα πολύ δημοφιλές ποτό στους Βρετανούς" ή "σας είπα να μην το κάνετε".
Η διακριτική προφορά επιτρέπει διαφοροποιημένες λέξεις όπως όλο και περισσότερο, ξέρω και ξέρω, δίνω και δίνω, ναι και ναι, εγώ και εγώ, κ.λπ. Αν πάρουμε τη λέξη σας ως αναφορά, μπορεί να έχει διακριτική προφορά αν είναι προσωπική αντωνυμία (πες μου), αλλά δεν την έχει αν είναι κτητικό επίθετο (η βαλίτσα σου έσπασε).
Φωτογραφία 2. Μαρία Starus
