ορισμός του υγροτόπου
Ο όρος υγρότοπος είναι αυτός που χρησιμοποιείται για να αναφέρεται σε έναν συγκεκριμένο τύπο βιομάχου ή οικοσυστήματος που χαρακτηρίζεται από την ύπαρξη λασπωμένων ή μη πλήρως σταθερών περιοχών λόγω ενός μεγάλου ποσοστού νερού. Οι υγρότοποι είναι το βιομάτο που διαχωρίζει το χερσαίο από το υδρόβιο, δεδομένου ότι εξακολουθεί να θεωρείται επίγεια βιομάζα, το μεγαλύτερο όριο αυτών. Οι υγρότοποι μπορεί να ποικίλλουν ως προς το μέγεθος, τη βλάστηση ή την πανίδα, αλλά είναι πάντα οικοσυστήματα με υψηλή υγρασία λόγω της παρουσίας νερού, καθώς και μάλλον θερμών και υγρών κλιμάτων. Πολλοί από τους πιο σημαντικούς υγρότοπους στον κόσμο βρίσκονται στη Νότια Αμερική, πιο συγκεκριμένα στις βαλτώδεις περιοχές της Παραγουάης, της Βραζιλίας και της Βολιβίας.
Ένας υγρότοπος είναι ένα συγκεκριμένο οικοσύστημα στο βαθμό που έχει μια πολύ υψηλή ποικιλία χλωρίδας και πανίδας που περιλαμβάνει διάφορους τύπους υδρόβιων, χερσαίων και ενδιάμεσων φυτών καθώς και υψηλό επίπεδο εντόμων, ορισμένα θηλαστικά, αμφίβια, ερπετά και πουλιά. Όπως με όλα τα οικοσυστήματα με υψηλή υγρασία, ο υγρότοπος έχει πάντα άφθονη βλάστηση που μεγαλώνει τόσο σε ύψος όσο και σε πλάτος. Ακόμη, η βλάστηση κερδίζει συχνά την υδρόβια επιφάνεια κάνοντας να φαίνεται ότι είναι γη όταν στην πραγματικότητα είναι βαλτώδης και εξαιρετικά υγρή.
Όπως ήταν αναμενόμενο, όλοι οι υγρότοποι λαμβάνουν χώρα σε χώρους κοντά ή αμέσως δίπλα σε υδάτινα ρεύματα, γενικά στάσιμα και μη κινητά νερά, όπως λίμνες και λίμνες. Η υγρότοπος είναι πάντα πολύ εύφορη λόγω της υγρασίας, της παρουσίας θρεπτικών συστατικών και της συνεχούς αναγέννησης του αέρα. Οι υγρότοποι μπορούν να σχηματιστούν αυθόρμητα με τη δράση της ίδιας της φύσης ή τεχνητά από τον άνθρωπο όταν δημιουργούνται τεχνητές λίμνες και λίμνες γύρω από τις οποίες αναπτύσσονται η τυπική βλάστηση και η πανίδα αυτών των βιομενών.
