ορισμός του λυρικού
Σε γενικούς όρους, από τη λυρική θα προσδιορίζεται σε όλα όσα σχετίζονται με το λυρικό ή με τη δική σας ποίηση για το τραγούδι στο οποίο κυριαρχούν και ξεχωρίζουν τα συναισθήματα και τα συναισθήματα του συγγραφέα.
Αλλά επίσης, από λυρικά, Ορίζει το λογοτεχνικό είδος στο οποίο αντιστοιχούν και ανήκουν τα έργα, γενικά δομημένα σε στίχο, τα οποία εκφράζουν κυρίως τα συναισθήματα του συγγραφέα και στοχεύουν στην αφύπνιση παρόμοιων συναισθημάτων στον ακροατή ή τον αναγνώστη. Όλα τα συναισθήματα ή τα συναισθήματα που εκφράζει ο συγγραφέας θα περιστρέφονται γύρω από ένα αντικείμενο της αγάπης και της εκτίμησής του, το οποίο αποδεικνύεται ότι είναι η μεγαλύτερη πηγή έμπνευσης..
Έχει λάβει το όνομα του λυρικού γιατί στην αρχαιότητα στην Ελλάδα τραγούδησε αυτό το είδος και το μουσικό όργανο μέσω του οποίου δημιουργήθηκε η μουσική ονομάστηκε Λίρα και ως εκ τούτου προήλθε το όνομά του.
Η παραδοσιακή μορφή που αποκτά αυτό το είδος είναι ο στίχος που τραγουδάται στο πρώτο πρόσωπο, το ρήμα, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον τείνουν να συγχέονται και μέσα από αυτό, όπως είπαμε, θα επικοινωνήσουν τα βαθύτερα συναισθήματα, συναισθήματα, διαθέσεις, Η αγάπη δηλώνει, μεταξύ άλλων προσωπικών ζητημάτων, που συνδέονται στενά με την αγάπη.
Αυτό το είδος δεν έχει το δικό του μετρητή ή ρυθμό, αλλά ο ποιητής θα χρησιμοποιήσει εκείνους που φαίνονται πιο κατάλληλοι για να εκφράσει καλύτερα τα συναισθήματά του.
Περιλαμβάνει την ωδή, το τραγούδι, τη μπαλάντα, την elegy, το sonnet και όλα αυτά τα θεατρικά κομμάτια που προορίζονται να τραγουδήσουν, όπως όπερες και λυρικά δράματα..
Μεταξύ των συστατικών της λυρικής γλώσσας, ξεχωρίζουν τα ακόλουθα: λυρική ομιλητής (αυτός που εκφράζει όλα τα συναισθήματα στο ποίημα για ένα αντικείμενο), το λυρικό αντικείμενο (Είναι η οντότητα που ξυπνά τα συναισθήματα του ποιητή), το λυρικό μοτίβο (το αντικείμενο της λυρικής εργασίας) και η λυρική στάση (Ο τρόπος με τον οποίο ο ομιλητής συνδέει τα συναισθήματά του και μπορεί να συμβεί με τρεις τρόπους: ευφημιστικός, αποστρωστικός και παθικός)
