ορισμός των μονοσυνόλων
Μια συλλαβή είναι κάθε μία από τις φωνητικές πινελιές στις οποίες διαχωρίζεται μια λέξη. Σε μια πιο ακαδημαϊκή γλώσσα θα μπορούσαμε να πούμε ότι μια συλλαβή είναι κάθε μία από τις φωνολογικές ενότητες στις οποίες χωρίζεται μια λέξη. Ένας άλλος ορισμός θα μπορούσε να είναι ο ακόλουθος: οι λέξεις που είναι μονοσύλληλες είναι αυτές που δεν μπορούν να χωριστούν σε συλλαβές επειδή έχουν μόνο μία.
Υπάρχουν λέξεις με τρεις ή περισσότερες συλλαβές (trisyllables), δύο (bisyllables) ή μία (monosyllables). Στην τελευταία περίπτωση, αυτές είναι λέξεις με ένα μόνο πλήκτρο φωνής, όπως δύο, χιλιάδες, sal, sol, col, de, sin ή por. Οι περισσότερες μονοσυνόλων είναι μικρές, αλλά αυτό δεν συμβαίνει πάντα (για παράδειγμα, τα friais και guieis είναι μονοσύλλαλλα και έχουν έξι γράμματα έκαστο). Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν πολύ σύντομες λέξεις που έχουν πολλές συλλαβές (για παράδειγμα το oía είναι trisyllable).
Έμφαση στα μονοσλήματα και μερικά ενδεικτικά παραδείγματα
Στις περισσότερες περιπτώσεις αυτές οι λέξεις δεν τονίζονται. Ωστόσο, αυτός ο γενικός κανόνας έχει ορισμένες εξαιρέσεις. Το κριτήριο της εξαίρεσης είναι το ακόλουθο: ότι η λέξη που απαρτίζεται από το μονοσύλλαγμα έχει περισσότερες από μία έννοιες. Με αυτόν τον τρόπο, για να διαφοροποιήσουμε μια λέξη από μια άλλη, έχει μια προφορά και άλλη όχι.
Το μονοσύλλαγμα "de" που χρησιμοποιείται ως πρόταση δεν έχει έμφαση, αλλά έχει έμφαση όταν πρόκειται για το ρήμα dar (για παράδειγμα, "το δαχτυλίδι ανήκει στον ξάδερφό μου" και "περιμένω να το δώσει στο μου").
Αν το "αυτός" είναι ένα άρθρο, δεν έχει προφορά, αλλά όχι αν είναι μια προσωπική αντωνυμία ("ο φίλος είναι καλός" και "θέλω να είναι για αυτόν").
Όταν το "περισσότερα" είναι μια σύζευξη δεν τονίζεται ("Το ήξερα, αλλά δεν με ενδιαφέρει"). Από την άλλη πλευρά, εάν είναι επίρρημα, έχει έμφαση ("το ποδήλατό μου είναι το γρηγορότερο").
Όταν το "se" είναι αντωνυμία, δεν έχει έμφαση, αλλά ισχύει για το ρήμα saber ("το κοινοποίησα σήμερα το πρωί" και "δεν ξέρω").
Στην περίπτωση της μονοφωνικής λέξης "ναι", έχει προφορά όταν είναι θετικό επίρρημα ("μου αρέσει η ιδέα") και δεν το έχει όταν είναι σύζευξη ("αν είναι κρύο δεν θα φύγω το σπίτι").
Το διωνυμικό te ή τσάι παρουσιάζει τα ακόλουθα κριτήρια: εάν πρόκειται για προσωπική αντωνυμία, δεν τονίζεται, αλλά έχει έμφαση εάν αναφέρεται στην έγχυση τσαγιού.
Οι ενέσεις και η ονοματοποιία είναι συνήθως μονοσυλλαβικές
Τόσο οι παρεμβολές όσο και η ονοματοποιία είναι λέξεις των οποίων η λειτουργία είναι να μιμείται έναν ήχο ή κάποιο είδος συναισθημάτων. Μεταξύ των μονοσλαβικών παρεμβάσεων μπορούμε να αναφέρουμε τα εξής: hey, oh, oh! ή ε; Μερικές ονοματοποιίες με μία συλλαβή θα ήταν οι εξής: crac (crack), zas (hit) ή toc (call).
Η έκφραση "μιλάμε με μονοσυλλαβές"
Λέγεται ότι κάποιος μιλά με μονοφωνικές λέξεις όταν οι απαντήσεις του είναι πολύ σύντομες και συνοπτικές, απλά ναι, όχι, εντάξει ή εντάξει. Αυτή η έκφραση χρησιμοποιείται συνήθως με αρνητική έννοια, αφού όποιος επικοινωνεί με αυτόν τον τρόπο εκφράζει έλλειψη ενδιαφέροντος για τη συνομιλία.
Φωτογραφίες: Fotolia - Zlatan Durakovic / DOC Rabe
