ορισμός της ιδιοσυγκρασίας
Η ιδιοσυγκρασία είναι αυτός ο συνδυασμός πράξεων εισαγωγής και εξωστρέφειας που συμβαίνουν σε ένα άτομο με μοναδικό τρόπο και που συνθέτουν την προσωπικότητά τους. Σε στενή σχέση με την ψυχολογία κάθε ατόμου, η ιδιοσυγκρασία αποκτάται γενετικά και γι 'αυτό σχετίζεται επίσης με όλες τις αισθήσεις, τα συναισθήματα και τα κατανοητά συναισθήματα σε φυσικό και οργανικό επίπεδο. Αν και πολλές φορές ο όρος «ιδιοσυγκρασία» χρησιμοποιείται με τον ίδιο τρόπο που σημαίνει «χαρακτήρας», μια τέτοια κατάσταση είναι λανθασμένη αφού η τελευταία είναι αυτό που αποκτάται μέσω της μάθησης.
Η ιδιοσυγκρασία προέρχεται από τη λατινική λέξη ιδιοσυγκρασία, που σημαίνει μέτρηση ή μερίδα. Κανονικά, η ιδιοσυγκρασία σχετίζεται με ένα στρώμα όπου λαμβάνει χώρα το ένστικτο, γι 'αυτό γίνεται το τμήμα της προσωπικότητάς μας που είναι λιγότερο συνειδητό και λογικό. Η ιδιοσυγκρασία ενός ατόμου παρουσιάζεται συχνά ως ένα σύνολο αισθήσεων, σκέψεων και παρορμήσεων που διαμορφώνουν την προσωπικότητα και που δεν έχουν απολύτως λογική εξήγηση. Είναι επίσης προϊόν νευρικών και ενδοκρινικών δραστηριοτήτων που το άτομο δεν γνωρίζει ούτε ελέγχει συνειδητά. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η ιδιοσυγκρασία σχετίζεται επίσης με πολλές συναισθηματικές και παθιασμένες εκφράσεις, καθώς έχουν να κάνουν με ένα καθαρά οργανικό υπόγειο.
Σύμφωνα με επιστημονικούς εμπειρογνώμονες στη μελέτη της ιδιοσυγκρασίας, έχει εννέα κύρια χαρακτηριστικά που χρησιμεύουν ως κατηγορίες για την ταξινόμηση των διαφόρων τύπων ιδιοσυγκρασιών. Αυτά τα εννέα χαρακτηριστικά είναι τα δραστηριότητα ή ενέργεια ενός ατόμου, το κανονικότητα ή την προβλεψιμότητα ενός ταμπεραμέντου, το αρχική αντίδραση ή τον τρόπο που ένα άτομο ανταποκρίνεται άμεσα σε νέους χώρους, το ικανότητα προσαρμογής ή την ικανότητα προσαρμογής στην αλλαγή, ένταση ή το επίπεδο θετικότητας ή αρνητικότητας μιας ιδιοσυγκρασίας, το διάθεση ή την τάση προς ευτυχία ή δυστυχία, το ΑΠΟΣΠΑΣΗ ή την τάση να χάσετε τη συγκέντρωση, επιμονή (το αντίθετο των παραπάνω) και τέλος το ευαισθησία ή η πιθανότητα ότι αλλαγές ή ερεθίσματα επηρεάζουν την ιδιοσυγκρασία ενός ατόμου.
Οι τέσσερις τύποι ιδιοσυγκρασίας που είναι πιο γνωστοί και περιγράφονται από τους Hippocrates και Galen είναι: το ταμπεραμέντο αισιόδοξος (ασταθής και πολύ μεταβλητή) μελαγχολικός (λυπημένος και στοχαστικός) χολερικός (μεγάλης έντασης και παρορμητικότητας) και φλεγματικός (διστακτικός και αβέβαιος).
