theclickinggeneration.com

Σε γενικές γραμμές, η λέξη ευεξίας επιτρέπει να δηλώνει ότι δηλώνει ότι ένα άτομο περνά και που χαρακτηρίζεται από ικανοποίηση και ευτυχία.

Είναι επίσης κοινό για την έννοια της ευημερίας να αναφέρεται στην άνετη και άνετη οικονομική κατάσταση που έχει ένα άτομο και που, για παράδειγμα, τους επιτρέπει να παραμείνουν χωρίς προβλήματα και επίσης, για παράδειγμα, να κάνουν ταξίδια, αγορές αγαθά, μεταξύ άλλων.

Τώρα, με αυτήν την έννοια, είναι σημαντικό να υπογραμμιστεί ότι η υποκειμενικότητα έχει μεγάλη σχέση με την αντίληψη της ευημερίας, δηλαδή, δεν έχουμε όλοι μας τις ίδιες γεύσεις και κλίσεις και επομένως αυτό που κάποιος αναφέρει ευημερία σε κάποιον άλλο μπορεί να μην σημαίνει τι ίδιο.

Η Κοινωνική Πρόνοια αναφέρεται στο σύνολο των παραγόντων ή στοιχείων που συμμετέχουν στον καθορισμό της ποιότητας ζωής ενός ατόμου και τελικά είναι επίσης εκείνοι που θα επιτρέψουν σε αυτό το άτομο να απολαύσει και να διατηρήσει μια ήσυχη ύπαρξη, χωρίς στέρηση και με μια σταθερή χρονική κατάσταση ικανοποίηση.

Αυτοί οι παράγοντες περιλαμβάνουν και θα επηρεάσουν με τον ίδιο σχεδόν τρόπο τις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτιστικές πτυχές. Αν και είναι αλήθεια ότι αυτό που γίνεται κατανοητό από την ευημερία έχει ένα σημαντικό υποκειμενικό φορτίο που κάθε άτομο θα το τυπώσει με τη δική του μοναδική εμπειρία, επειδή είναι σαφές, τι για το ένα είναι η ευημερία ενός άλλου, δεν υπάρχουν αντικειμενικοί παράγοντες για να το προσδιορίσουμε και ποιοι είναι αυτοί που θα μας επιτρέψουν να μιλήσουμε και να διακρίνουμε όταν υπάρχει ή όχι μια κατάσταση πρόνοιας.

Έτσι, βασικά, περιλαμβάνει η έννοια της κοινωνικής πρόνοιας όλα αυτά τα πράγματα που έχουν θετικό αντίκτυπο έτσι ώστε ένα άτομο, μια οικογένεια, μια κοινότητα, να μπορεί να επιτύχει το στόχο να έχει μια καλή ποιότητα ζωής.

Μια αξιοπρεπής δουλειά, στην οποία η αντίληψη ενός μισθού γίνεται σεβαστή σύμφωνα με την εργασία, την κατάρτιση και την προσπάθεια που πραγματοποιήθηκε, συν καλή περίοδος ανάπαυσης που αντιστοιχεί σε καθένα από το νόμο και από την εργασία που εκτελούν, οικονομικοί πόροι για την κάλυψη βασικών αναγκών όπως η εκπαίδευση, η στέγαση, η υγεία, ο ελεύθερος χρόνος και η ψυχαγωγία, είναι τα κύρια ερωτήματα που θα μας πουν για την ευημερία ή όχι στην οποία ζει ένα άτομο, μια κοινωνία.

Υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι για τη μέτρηση της ευημερίας, από αυστηρά οικονομικής απόψεως, διότι χωρίς αμφιβολία, πέρα ​​από κάθε είδους εξέταση, υπέρ ή κατά, είναι αυτό που θα μας επιτρέψει να προσεγγίσουμε την επίτευξη μιας παγκόσμιας κατάστασης ευεξίας στο οποίο περιλαμβάνονται όλες οι άλλες πτυχές, κοινωνικές, πολιτιστικές, μεταξύ άλλων, το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕγχΠ) ενός Έθνους θα είναι αυτό που σχετίζεται με το επίπεδο κατανομής του πλούτου στο οποίο έχει φτάσει η εν λόγω κοινωνία, θα μας πει εάν υπάρχει ή όχι η ευημερία, επειδή το υψηλό ΑΕγχΠ με πραγματική κατανομή από άποψη πλούτου, θα προκαλέσει την επέκταση της ευημερίας στην κοινωνία, αλλά εάν αντίθετα, το ΑΕγχΠ δεν είναι σημαντικό και η συγκέντρωση του πλούτου σε λίγα εντολές, λοιπόν, δεν θα μπορούμε να μιλάμε για ευημερία στην εν λόγω κοινωνία.

Ομοίως, οι δείκτες τιμών, τα βασικά καλάθια, μετρημένα, φυσικά, όχι τα σχέδια που κάνουν πολλές κυβερνήσεις για να ευνοήσουν τις προσπάθειές τους και το ποσοστό ανεργίας ενός Έθνους, μας επιτρέπουν να γνωρίζουμε την ευημερία ή όχι που υπάρχει σε μια κοινωνία . Γιατί, για παράδειγμα, εάν σε μια συγκεκριμένη χώρα, επίσημα στατιστικά στοιχεία μας λένε ότι μια τυπική οικογένεια (παντρεμένο ζευγάρι και δύο παιδιά) μπορεί να ζήσει με 2.000 $ το μήνα, θα μας επιτρέψει να γνωρίζουμε πόσες οικογένειες έχουν ευημερία και πόσες όχι, γιατί εύκολα εκείνοι που δεν έχουν αυτήν την αξία στην τσέπη τους κάθε μήνα δεν θα έχουν την προαναφερθείσα ευημερία, αγγίζοντας την ανεπάρκεια.

Αλλά επίσης και ήδη αφήνοντας το αυστηρά οικονομικό, υπάρχουν και άλλοι τρόποι καθορισμού της ευημερίας μιας κοινότητας: προσδόκιμο ζωής κατά τη γέννηση, ποσοστό αλφαβητισμού, αριθμός βιβλίων που εκδίδονται ετησίως, αριθμός ατόμων που μπορούν να έχουν πρόσβαση στο Πανεπιστήμιο, διαθεσιμότητα ορισμένων καταναλωτικών αγαθών που θεωρούνται ότι δεν εμπίπτουν στις βασικές ανάγκες, όπως ένας υπολογιστής, ένα κινητό τηλέφωνο, μεταξύ άλλων.

Εν τω μεταξύ, ο ανώτατος υπεύθυνος που θα έχει στα χέρια της ότι μια κοινωνία επιτυγχάνει την πολυαναμενόμενη ευημερία είναι το κράτος, το οποίο, μέσω διαφόρων πολιτικών και μέτρων που αποσκοπούν στη διόρθωση των κακών και των ανισοτήτων που προκύπτουν, προωθεί την ευημερία για καθένας από τους κατοίκους του έθνους και για το λόγο αυτό, επιπλέον, θα έχει τη ζήτηση του εαυτού του να είναι σε θέση να παράγει και να πολλαπλασιάζει τον πλούτο.

Διανέμετε αποτελεσματικά το εισόδημα και προωθείτε την ανάπτυξη δημόσιων υπηρεσιών που εγγυώνται στους ανθρώπους την επίλυση βασικών ζητημάτων όπως η υγεία και δωρεάν, φυσικά θα συμβάλουν ευρέως στην εφαρμογή ενός πλαισίου κοινωνικής πρόνοιας.