theclickinggeneration.com

Τα ρήματα που χρησιμοποιούμε σε γραπτή ή προφορική επικοινωνία μπορούν να χρησιμοποιηθούν στον ενικό ή τον πληθυντικό. Στα ισπανικά υπάρχουν τρία άτομα για τον ενικό και τρία για τον πληθυντικό. Με αυτόν τον τρόπο τα γραμματικά πρόσωπα στο ενικό είναι εγώ, εσείς, αυτός ή αυτή και εμείς, εσείς, αυτοί ή αυτοί για τον πληθυντικό. Ως εκ τούτου, οι γραμματικοί άνθρωποι αναγνωρίζονται μέσω προσωπικών αντωνυμιών.

Το πρώτο άτομο είναι αυτό που μιλάει ή ενεργεί. Έτσι, αν λέω "μιλάω", "τραγουδάμε" αναφέρομαι στο πρώτο άτομο ενικό και στον πρώτο πληθυντικό. Στο δεύτερο άτομο, γίνεται μια παραίσθηση σε ένα άτομο διαφορετικό από τον εαυτό του, το οποίο μπορεί να είναι ένα ή περισσότερα άτομα, για παράδειγμα "χορεύεις" ή "εργάζεσαι". Στο τρίτο άτομο, η αντωνυμία που χρησιμοποιείται στο ενικό και αυτοί ή είναι στον πληθυντικό, για παράδειγμα "ζωγραφίζουν" ή "έχει διασκέδαση."

Μη προσωπικές μορφές ρημάτων

Υπάρχουν ρήματα που δεν σχετίζονται με ένα γραμματικό άτομο και είναι οι μη προσωπικές μορφές του ρήματος, οι οποίες είναι το άπειρο, το γερμανικό και το συμμετέχον. Το άπειρο στα ισπανικά έχει τρεις πιθανές καταλήξεις, στο ar, στο er ή στο ir, όπως το ρήμα προς αγάπη, το ρήμα που φέρνει ή το ρήμα που πρέπει να φύγει. Το gerund ενσωματώνει το τέλος που πηγαίνει ή πηγαίνει, ως αγάπη, βγαίνει ή χωρίζει.

Ο συμμετέχων καταλήγει να λατρεύεται ή να λείπει, όπως αγαπημένος ή χαμένος, αλλά πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι ορισμένα συμμετέχοντα είναι ακανόνιστα, όπως βάζουμε ή βλέπουμε. Αυτές οι τρεις μορφές ονομάζονται μη προσωπικές επειδή δεν έχουν προσωπικές αντωνυμίες πριν από αυτές.

Η χρήση του πρώτου και τρίτου ατόμου σε λογοτεχνικά κείμενα

Όταν γράφεται στο πρώτο άτομο, ο αφηγητής λέει κάτι από την προσωπική του άποψη. Έτσι, αν λέω "είδα τον κλέφτη να εγκαταλείπει την εγκατάσταση και δεν μπορούσα να αποφύγω να κοιτάζω το πρόσωπό του" Λέω ένα γεγονός που μου συνέβη και το γράφω στο πρώτο πρόσωπο, γιατί είμαι μάρτυρας για κάτι που έγινε. Ο αφηγητής πρώτου προσώπου περιγράφει την πραγματικότητα από το πρώτο άτομο ενικό ή από τον πρώτο ή τον πληθυντικό του πρώτου προσώπου.

Όταν γράφει στο τρίτο άτομο, ο αφηγητής γίνεται παντογνώστης, δηλαδή γνωρίζει όλη την πραγματικότητα ενός θέματος

Ένας παντογνώστης αφηγητής θα έλεγε «ένας νεαρός άνδρας κατέβαινε τη σκάλα και ξαφνικά γλίστρησε και έπεσε». Ο αφηγητής τρίτου προσώπου περιγράφει κάτι από αυτόν ή στον ενικό ή από τον πληθυντικό.

Πρέπει να σημειωθεί ότι η φιγούρα του παντογνώστης αφηγητή γνωρίζει ακόμη και τα συναισθήματα των χαρακτήρων που περιγράφει. Η αφήγηση τρίτου προσώπου μπορεί επίσης να εξεταστεί από την προοπτική ενός αντικειμενικού αφηγητή, δηλαδή, αυτός που παρατηρεί αυτό που βλέπει έξω από την ιστορία με αντικειμενικό τρόπο, αλλά δεν ξέρει τι σκέφτονται ή αισθάνονται οι χαρακτήρες που περιγράφει.

Φωτογραφίες: Fotolia - aletia2011 / kurapatka