ορισμός της διακίνησης ναρκωτικών
Η διακίνηση ναρκωτικών είναι η παραγωγή και εμπορία παράνομων ναρκωτικών. Εφόσον ένα φάρμακο είναι μια ουσία που τροποποιεί μία ή περισσότερες από τις λειτουργίες του σώματος, ένας μεγάλος αριθμός από αυτούς μπορεί να υποδειχθεί μόνο από επαγγελματίες υγείας, οι οποίοι γνωρίζουν το εύρος τους και μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν για να θεραπεύσουν. Στην περίπτωση των ναρκωτικών που απαγορεύονται από το νόμο, η θεραπευτική τους χρήση είναι μηδενική ή μπορεί να έχουν περισσότερες αρνητικές παρά θετικές συνέπειες.
Παρά την ολέθρια φύση των παράνομων ναρκωτικών, υπάρχουν διάφορες χώρες φωνές υπέρ της αποποινικοποίησης από μερικά από αυτά. Το επιχείρημα που διατυπώθηκε σε αυτήν την περίπτωση είναι ότι το η απαγόρευση αυξάνει μόνο την αξία των ναρκωτικών, μετατρέποντας την κυκλοφορία αυτών σε μια επιχείρηση που θα πέσει με τη νομιμότητα. Από την άλλη πλευρά, οι επικριτές αυτής της θέσης υποστηρίζουν ότι το αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία εκείνων που χρησιμοποιούν απαγορευμένες ουσίες θα λαμβάνονται ελαφριά εάν ο νόμος παραμείνει εκτός δρόμου. Σε ορισμένες χώρες, όπως η Αργεντινή, αυτό που συζητείται για αποποινικοποίηση είναι η προσωπική χρήση ναρκωτικών. Με άλλα λόγια, δεν μπορούν να αποδοθούν σε εκείνους που, για παράδειγμα, καλλιεργούν φυτά μαριχουάνας ή κόκας στα σπίτια τους. Αυτό που θα απαγορευόταν εντελώς σε αυτήν την περίπτωση είναι η πώληση ή η εμπορία ναρκωτικών σε τρίτα μέρη, και πολύ περισσότερο η δημιουργία μιας επιχείρησης από αυτήν, η οποία σε ορισμένες περιπτώσεις γίνεται εκατομμυριούχος. Υπό αυτήν την έννοια, η συζήτηση συνεχίζεται.
Γενικά, απαγορευμένα φάρμακα παράγονται σε υπανάπτυκτες χώρες, σε μέρη με μικρή παρουσία του κράτους. Υπεύθυνοι αυτής της εργασίας είναι οι λεγόμενοι «αφίσες", Το οποίο μπορεί να ποικίλει σε μέγεθος και που είναι αληθινές παράνομες συσχετίσεις. Σε ορισμένα μέρη αυτές οι ομάδες έχουν τέτοια δύναμη που μπορεί να ανταγωνιστεί ανοιχτά τις κρατικές δυνάμεις, ενώ οι ηγέτες τους διατηρούν ατιμωρησία.
Τα δίκτυα διακίνησης ναρκωτικών πιέζουν επί του παρόντος προβλήματα σε πολλές χώρες της Λατινικής Αμερικής όπως η Κολομβία ή το Μεξικό. Είναι ότι εκτός από την παραγωγή και εμπορευματοποίηση ναρκωτικών σε μεγάλη κλίμακα (σε μεγάλες ποσότητες), αυτές οι ενώσεις γνωστές ως "καρτέλ" σχετίζονται συχνά ή σχετίζονται με δίκτυα μαφίας που προκαλούν (για διαφορετικούς λόγους) φυσικές επιθέσεις σε ανθρώπους, είτε συμμετέχουν ή έχουν εμπλακεί με τη σύμπραξη με οποιονδήποτε τρόπο (όπως περιπτώσεις προσαρμογής λογαριασμού) ή έχουν επίσης διεκδικήσει τη ζωή πολλών αθώων ανθρώπων.
Σχετικά με καταναλωτικές χώρεςΑυτά είναι κυρίως αυτά του πρώτου κόσμου. Όταν τα ναρκωτικά φτάσουν σε αυτές τις περιοχές, η τιμή τους έχει ήδη αυξηθεί σημαντικά. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα κράτη των καταναλωτικών χωρών έχουν λάβει σοβαρά μέτρα, δημιουργώντας διαιρέσεις ειδικά προετοιμασμένες για την αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων.
Επιπλέον, οι διαφορές μπορούν να διακριθούν μεταξύ των ναρκωτικών που χρησιμοποιούνται είτε σε ανεπτυγμένες χώρες είτε σε υπανάπτυκτες χώρες, και αυτές οι διαφορές βρίσκονται κυρίως σε ποιες ουσίες αποτελούνται τα φάρμακα, και ως αποτέλεσμα αυτού, η ζημία που μπορεί να προκαλέσει, πέρα από οποιαδήποτε ναρκωτικών προκαλεί βλάβη, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, στο ανθρώπινο σώμα. Στις ανεπτυγμένες χώρες, είναι δημοφιλή φάρμακα όπως LSD, Popper ή "launchers αρωμάτων", κοκαΐνη, μαριχουάνα ή άγχος. Από την άλλη πλευρά, σε υπανάπτυκτες χώρες, φάρμακα όπως paco, πάστα βάσης, ακόμη και μερικές κόλλες ή σπιτικά μείγματα από εκείνους που καταναλώνουν αυτόν τον τύπο ναρκωτικών μπορούν να βρεθούν ως «δημοφιλή».
Για να καταπολεμήσουμε τη μάστιγα των ναρκωτικών, πρέπει πρώτα να καταλάβουμε ότι πρόκειται για πρόβλημα μεγάλη πολυπλοκότητα και αυτό πρέπει να αντιμετωπιστεί από πολλά μέτωπα, είναι η χρήση βίας μόνο ένας από αυτούς. Για παράδειγμα, στις χώρες παραγωγής, πολλές περιοχές έχουν δει την οικονομία τους να ωφεληθεί από τις ενέργειες των καρτέλ, τόσο πολλοί απλοί άνθρωποι βλέπουν τους ηγέτες τους ως ευεργέτες. Αυτό το παράδειγμα καθιστά σαφές ότι η χρήση βίας μπορεί να είναι απαραίτητη αλλά ταυτόχρονα ανεπαρκής, γι 'αυτό α πιο παγκόσμιο και ευφυές όραμα.
