ορισμός του χρηματοοικονομικού δικαίου
Ο οικονομικός νόμος είναι αυτό το δικαίωμα που είναι υπεύθυνο για τη ρύθμιση και την οργάνωση όλων των δραστηριοτήτων που έχουν σχέση με τα οικονομικά και τον προϋπολογισμό ενός κράτους. Ως εκ τούτου, το χρηματοοικονομικό δίκαιο (σε αντίθεση με το φορολογικό ή το φορολογικό δίκαιο) είναι μέρος του δημοσίου δικαίου, δεδομένου ότι θεσπίζεται μεταξύ δημόσιων οντοτήτων, όπως κράτη, διοικητικά και νομοθετικά όργανα κ.λπ. Ο δημοσιονομικός νόμος έχει μεγάλη σημασία για την εύρυθμη λειτουργία των κρατών, δεδομένου ότι είναι υπεύθυνο για την παροχή σε κυβερνητικούς φορείς και πρόσωπα με νομισματικά και χρηματοοικονομικά δικαιώματα να εκτελούν διαφορετικά κυβερνητικά σχέδια, μέτρα και αποφάσεις που απαιτούν τη χρήση του διαθέσιμου προϋπολογισμού.
Για να κατανοήσουμε τη χρησιμότητα του χρηματοοικονομικού δικαίου, είναι απαραίτητο να καταστεί σαφές ότι όλα τα κράτη πρέπει να έχουν περισσότερο ή λιγότερο προγραμματισμένο ή προγραμματισμένο προϋπολογισμό σε ετήσια βάση για την προβολή διαφορετικών τύπων έργων και μέτρων που πρέπει να εκτελεστούν. Σε αντίθεση με αυτό που συνέβη με τις μοναρχικές κυβερνήσεις άλλων εποχών, σήμερα οι περισσότερες δημοκρατίες του κόσμου έχουν τη δική τους εκδοχή του οικονομικού νόμου, δηλαδή το σύνολο κανόνων, κανονισμών και νόμων που θεσπίζουν χαρακτηριστικά στοιχεία του χρηματοοικονομικού νόμου.
Ο κύριος στόχος του χρηματοοικονομικού νόμου είναι να αποτρέψει την κατάχρηση δημόσιων πόρων στα χέρια υπαλλήλων βάρδιας και αυτό επιτυγχάνεται μέσω της θέσπισης ορίων, ελέγχων και κανονισμών σχετικά με τη χρήση των κεφαλαίων που θεωρούνται ότι δεν ανήκουν στο άτομο που είναι βρίσκει να διέπει αν όχι τη συμβολή όλων των ατόμων που απαρτίζουν την κοινωνία. Ο δημοσιονομικός νόμος μπορεί επίσης να θεσπίσει προνόμια, διευκολύνσεις και εξαιρέσεις που λαμβάνουν υπόψη συγκεκριμένες καταστάσεις (όπως καταστάσεις έκτακτης ανάγκης) στις οποίες η χρήση δημόσιων πόρων μπορεί να σχετίζεται με επείγουσες ανάγκες. Έτσι, ο οικονομικός νόμος οργανώνει από κάθε άποψη τον προορισμό που δίνεται σε αυτά τα δημόσια κεφάλαια, προσπαθώντας να αποφύγει καταστάσεις κατάχρησης ή διαφθοράς, αλλά επίσης επιτρέπει την προσαρμογή σε διάφορα ενδεχόμενα.
